روانشناسي نوين

9سالگي قطعا دوره اي براي تغيير مي باشد، زماني كه كودك احساس مي كند از والدين و خانواده جدا مي باشد، زماني كه همسالان بسيار مهم مي شوند، و دوره اي براي رشد طغيان هاي كودك از طرق مختلف مي باشد (والدين معمولا اين دوره را دوست ندارند ولي اين زمان اينگونه است). زماني براي پرسيدن اينكه چه چيزي واقعي است و چه چيزي واقعي نيست، آيا بزرگسالان مي دانند كه دارند چه كار مي كنند، چرا آنها بايد قوانين را مشخص كنند، و آيا همه چيز نمايشي و تظاهري نيست؟

به نظر روانشناسان 9 سالگي آنقدرها هم دشوار نيست اگر شما به طور كلي شاد باشيد و محيط خانه را آرام نگه داريد و اگر شما خودتان احساس تعادل و آرامش داشته باشيد. از نظر متخصصين، بطور كلي والدين بودن به اين صورت است كه اگر به نظر مي رسد كه كودك روش درستي را در پيش نگرفته است، ابتدا بايد به زندگي خانوادگي و خود نگاه كنند. حتي والدين سنتي اين را پيشنهاد مي كنند. در انستيتوي جسيل به نقل از متخصص كودكان سنفورد متيوز، توصيه مي شود كه: زماني كه مادري به دليل رفتار بد فرزندش دچار پريشاني مي شود و با كودك بد رفتار مي كند، در واقع اين مادر بيشتر تمركزش روي نتيجه گرفتن از زندگي خودش است، به جاي اينكه بر روي رابطه خود با كودك تاكيد داشته باشد.»

آگاهي از اينكه براي رابطه با هر سني بايد انتظارات واقع بينانه اي داشت خيلي مهم است. در سايت كودك همواره در اين رابطه صحبت كرده ايم. كودك نه ساله عموما خودش را از خانواده و شما كنار مي كشد. ممكن است آنها زياد شكايت كنند، و به مرور همه ي اين اضطراب ها و شكايت ها زماني كه كودك به سن 10 سالگي رسيد كاهش مي يابد.

بيشتر بخوانيد: رشد كودك ۹ ساله شما

كودك 9 ساله به دستورالعمل هاي دقيق و يادآوري نياز دارد. اگر شما از آنها مي خواهيد كه كاري را انجام دهند، ممكن است كه آنها بخواهند كه آن كار را بعدا انجام دهند و بعدا هم آن را فراموش مي كنند. اگر زماني كه مودبانه از كودكتان مي خواهيد كه كاري را انجام دهد او دلخور و دودل مي شود و مودبانه پاسخ نمي دهد، بهتر است كه اين رفتار آنها را ناديده بگيريد، احتمال زياد آنها كاري را كه از آنها خواسته شده انجام مي دهند (هرچند ممكن است كه با لبخند آن كار را انجام ندهند!). اكثر كودكان 9 ساله به درست و غلط بودن فكر مي كنند، و مي خواهند كه كار درست را انجام دهند. عدالت براي آن ها مسئله ي مهمي است، و همسالان آنها نيز اينگونه فكر مي كنند. اكثر كودكان 9 ساله خيلي صادق هستند، و كاري را كه انجام داده اند به شما مي گويند و كاري را كه فكر مي كنند درست نبوده را از شما پنهان نمي كنند.

روبرو شدن با پيامدها و برخوردهاي طبيعي و منطقي در رابطه با رفتارها بهترين روش براي راهنمايي كودك است.اگر شما قبلا در رابطه با ارزش خانواده صحبتي نمي كرديد اكنون زمان آن رسيده است كه مي توانيد واقعا ارزش خانواده را قالب كلمات بگنجانيد. با وجود اينكه كودكتان زمان تقليد كردن را پشت سر گذاشته است، چه الگويي بهتر از كلمات شما براي او مي تواند وجود داشته باشد. مثبت بودن و دوست داشتن كودكتان مهم ترين چيزي است كه بايد وجود داشته باشد.

شما بايد خونسردي خود را حفظ كنيد و خودتان را آرام نگه داريد تا بتوانيد پشتوانه اي باشيد كه كودك به آن تكيه كند، اين مرز و محدوده اي است كه كودك مي تواند به مقابله با آن بپردازد ولي زماني كه با آن به مقابله پرداخت در مي يابد كه اين محدوده شكستني نيست. راه حل ها و حل مسائل و اصلاح اشتباهات بسيار مهم تر از سرزنش و تاكيد كردن و همواره گفتن اتفاقي است كه رخ داده است.

مطالب مرتبط: مشاوره و تربيت كودك ۹ ساله تا ۱۱ ساله

مسئله ي ديگري كه بايد در نظر داشت اين است كه كودكتان در اين زمان احساس استقلال بيشتري از شما دارد و نگران همسالان و اينكه همسالانش چطور فكر مي كنند مي باشد، اكنون زمان آن رسيده كه “نظري ندادن” را تمرين كنيد يا اينكه قادر باشيد كه كلمات حمايت كننده را بر زبان بياوريد. اگر كودك مي گويد، «دوستانم از من خوششان نمي آيد» اين بدين معني نيست كه از اين فرصت استفاده كنيد و بپرسيد كه چرا آنها از تو خوششان نمي آيد، يا وارد بحثي شويد و بگوييد كه در حقيقت شما از دوستان او خوشم نمي آيد، يا بگوييد به هر حال نياز است كه كودك زمان بيشتري در خانه باشند، و در آينده مي تواند دوستان بهتري پيدا كنند و كلماتي مانند اين.

قبل از هر چيز، احساسات مهم است. همه ي ما دوران كودكي خود را به ياد مي آوريم كه از دست دوستانمان عصباني بوديم و يك ساعت بعد آنها بهترين دوستان ما بودند. دوم اينكه، نياز نيست كه همه ي مسائل كودك را حل كنيد. اين مشكل انهاست، نه مشكل شما. اين مربوط به انها مي شود كه بر روي آن كار كنند، و شما يك راهنما و حمايت كننده مي باشيد، نه يك حل كننده ي نهايي مشكل.

برخي از والدين شروع به نگران شدن مي كنند – آنها چيزهايي را مي بينند كه كودكانشان انجام مي دهند كارهايي كه خودشان در دوران كودكي انجام مي دادند، يا فكر مي كنند كه شخصيت كودكشان مانند خودشان است و در اين مورد احساس بدي پيدا مي كنند. «من نمي خواهم كه كودكم همان كاري را كه من انجام دادم انجام دهد!» «من نمي خواهم كه كودكم مثل من باشد!» به شما توصيه مي كنيم كه اين نگرش را داشته باشيد كه اين يك دوره است، كودك شما به سمت 10 سالگي به پيش مي رود، مثبت فكر كنيد، كاري را كه انجام مي دهيد و چيزي را كه مي خواهيد ببينيد بايد الگو باشد و مرز خود را به درستي انتخاب كنيد و از كلمات به دقت استفاده كنيد!

نكته ي ديگري كه در رابطه با 9 سالگي وجود دارد اينست كه، به نظر من، كودك به بزرگسال ديگري به جز شما نياز دارد كه در كنار شما باشد و كودك بتواند به او اعتماد كند. علو نوين در رابطه با اهميت يك ارتباط قابل اطمينان و نقش الگوهايي كه در اين زمان در اطراف كودك مي باشند صحبت مي كند. اگر شما حوزه ي محدودي در خارج از خانواده داريد، توصيه مي شود كه به دوستاني نزديك شويد كه مي توانند به شما كمك كنند.

منبع: روانشناسي كودك و نوجوان - تربيت و راهنمايي كودك 9 ساله