روانشناسي نوين

با طلاق شما ممكن است كاشانه، فرصت بودن با كودكان، خويشاوندن همسر، خانواده گسترده و حتي دوستانتان را از دست بدهيد. طلاق زيان هاي اجتناب ناپذيري مانند تنهايي، تغيير سبك زندگي، تجسم نكردن آرزوها و خاطرات گذشته به همراه دارد. طلاق ممكن است مهاجرت به شهر ديگر، تغيير شغل يا تحصيل و يا استخدام فردي براي ادراه منزل را در بر گيرد. جدايي از همسري كه راضي به طلاق نيست يا متاركه كرده است، سخت تر است. اين وضع اعتماد به نفستان را نابود مي كند به ويژه اگر غير منتظره باشد يا همسرتان به دليل دوست داشتن فرد ديگري متاركه كرده است. معمولاً از بي هويتي در يك زن يا شوهر يا شايد مثلاً پدر يا مادر صحبتي به ميان نيامده است. براي تغيير و رهايي موفقيت آميز مي بايست هر فقداني يك سوگ تلقي شود. بسياري از آثار اندوهناك از طلاق فيزيكي و شرعي پيشي مي گيرند و راه را هموار مي كنند.

طلاق: بايدها و نبايد ها
بهتر است مراحل كوبلر راس را به عنوان انكار، خشم، چانه زني، افسردگي و پذيرش را در اين زمينه بشناسيم. ترس كه در آن هيجان نافذ گاهاً در گذري است، ذكر نشده است. همه اين تغييرات استرس زا محسوب مي شوند. مواجهه ناخواسته با اينها موجب اضطراب مي شود. از اين رو، بسياري از عناصر مهم زندگي اين اشخاص به يك آن تحول مي يابند كه در بين آنها استرس وحشتناك است. با جدايي بارها و بارها خاطرات و غم هاي مرتبط با گذشته از قبيل سقط جنين، مرگ، مهاجرت يا طلاق والدين زنده مي شوند. لذا، يك مرد وقتي كه پسرش چهار ساله مي شود به ياد گذشته و پدرش مي افتد كه در چهارسالگي او را از دست داده؛ او نه تنها جداشده است بلكه، تغيير مكان نيز داده است؛ ضمن اينكه كه خواهان رجوع به وضع سابق است. اما نزديكي به همسر سابق يك انگيزه خودخواسته نيست. خاطرات گذشته ي ترك پدرش و پيش بيني خدشه دارشدن اعتبار آرماني پدرش به واسطه رويارويي با نيازهاي پسرش برايش دردناك است.
بسياري از اوقات، هر دو فقدان قبل و عدم جدايي از پدر يا مادر وجود دارد، به عنوان مثال، زناني كه پس از مرگ پدرشان ارتباط نزديكي با مادرشان داشته اند، براي چنين همسراني خطر فقدان سخت و طاقت فرسا است. او هنوز در غم از دست دادن پدرش است و از نظر هيجاني نتوانسته از مادرش جدا شود. جدايي از همسر در اين حالت تقريباً غير ممكن است. او مشاجره مي كند و به نشست راضي نمي شود بلكه طلاق را به عقب بيندازد، شايد بدان وسيله از اندوه ناشي از آن، احساس تنهايي، پوچي و رهايي جلوگيري كند. در چنين مواردي، عصبانيت منجر به جدايي مي شود، اما؛ دعواهاي پي در پي روشي براي تداوم ارتباط است. اغلب همسران بين جدايي و دلبستگي در نوسان هستند؛ گاهي اوقات، نخست مطيع اند، سپس مقاومت مي كنند. آنها نمي توانند باهم كنار بيايند بدون احساس اينكه با اين كار آنها در حال از دست دادن بخشي از وجود خود مي باشند. مثلاً هر چيزي پذيرفتني و ممكن است فقط با يك قلم جنس ناچيز، يك قطعه موسيقي يا بزرگداشت شب يلدا.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-بعد از طلاق؛ رهايي و تغيير