روانشناسي نوين

افزايش اعتماد به نفس كودكان زماني رخ مي دهد كه والدين به كودك اجازه دهند احساسات خود را بيان كند و آن ها را سركوب نكنند. همانطور كه بچه ها رشد مي كنند، عزت نفس آن ها نيز رشد مي كند و والدين مسئول اين رشد هستند. كودك با امتحان هر راه، كار، روش و مرحله اي اعتماد به نفس خود را افزايش مي دهد.

هيچ پدر و مادري از داشتن فرزندي خجالتي و با اعتماد به نفس پايين خوشحال نيست و پدر و مادرها براي داشتن كودكي با ويژگي هاي ذكر شده هزينه هاي زيادي را متقبل مي شوند.

به عنوان مشاور كودك و فرزندپروري بايد بگويم هيچ كودكي با ويژگي هايي مانند خجالتي بودن و يا كمبود اعتماد به نفس متولد نمي شود.

باتوجه به اين مساله با ادامه ي مطلب همراه باشيد تا كليدهاي اساسي افزايش اعتماد به نفس كودكانرا بياموزيد.

چگونه كودك مان را بدبخت كنيم؟
بدبخت كردن كودك در تمامي طول زندگي اش از فرمول بسيار ساده اي پيروي مي كند. بر اساس اين فرمول بايد گفت ” احساس ارزشمندي را از فرزندت بگير تا بدبخت شود”.

بر اساس پژوهش ها مهم ترين عامل موفقيت فردي، عزت نفس است كودكي كه از احساس ارزشمندي برخوردار باشد در موقعيت هاي مختلف به خوبي عمل مي كند و به موفقيت مي رسد.

اعتماد به نفس نيز از ارتباط تنگاتنگي با عزت نفس برخوردار است. با اين تفاوت كه اگر عزت نفس را برچسب كلي قيمت فرد به خود در نظر بگيريم، اعتماد به نفس احساس توانمندي در انجام امور جزيي تر است.

به عنوان مثال ممكن است فرزندتان از اعتماد به نفس كافي براي صحبت در جمع برخوردار نباشد اما در ورزش هاي رزمي اعتماد به نفس بالايي داشته باشد.

نشانه هاي عدم اعتماد به نفس در كودكان
گفتن چيزهاي منفي و انتقاد از خود.
بيش تر در مورد نكات منفي خود صحبت مي كند.
پيشرفت هاي خود را شانسي يا به دليل تلاش ديگران مي داند.
وقتي همه چيز خراب مي شود خود را سرزنش مي كند.
فكر مي كند ديگران بهتر از او هستند.
مدام عذرخواهي كردن
كناره گيري از اجتماع و گروه ها دوستي
به دنبال تاييد از ديگران بودن و در صورتي كه تاييد را دريافت نكند به كار خود شك مي كند.
اجتناب از تماس چشمي و حضور در جمع.
فكر مي كند لياقت خوش گذراني را ندارد.

افزايش اعتماد به نفس كودكان #cyaiyon
تكنيك هاي طلايي رشد اعتماد به نفس
۱. نقاط ضعف را بشناسيد
همانطور كه گفته شد، اعتماد به نفس نسبت به عزت نفس، جزيي تر است. براي افزايش اعتماد به نفس كودكان، در ابتدا لازم است از خود سوال كنيد، اعتماد به نفس فرزندم در كدام بخش ضعيف است؟ و دلسل ان چيست؟ آيا مورد سرزنش، تمسخر، تحقير، تحسين بي جا قرار گرفته؟ آيا بيش از حد از او حمايت كرده ام و به توانمندي خود در انجام كار باور ندارد؟

با شناختن حيطه مشكل و ريشه يابي آن مي توانيد به خوبي مساله را برطرف كنيد.

۲. تحسين مداوم ممنوع
اگر شما نيز از جمله والديني هستيد كه وقتي موفقيت كودك در امتحانات مدرسه، مسابقات و .. را مي بينيد جمله اي شبيه ” آفرين به تو افتخار مي كنم، تو بهتريني” را نثارش مي كنيد، بهتر است بدانيد كه در حال انجام يك اشتباه تربيتي اساسي هستيد.

پس از شنيدن اين جمله كودك احساس مي كند “فقط در صورت باعث افتخار هستم كه موفق شوم” و آن باور سرآغاز اضطراب، كمال گرايي منفي و مشكلات رواني در او خواهدشد.

چنين كودكي نمي تواند در شرايط شكست، احساس ارزش كند و ارزشمندي خود را مشروط به موفقيت مي داند.

اين در حالي است كه زندگي عرصه ي شكست، آزمون و خطا و حركت در سنگلاخ هايي است كه تضميني در موفق شدن براي عبور از آن ها وجود ندارد.

۳. بهتر است به جاي ديدگاه نتيجه گرا، به فرايند تلاش فرزندتان دقت كنيد.
مثلا در حين مطالعه براي يك امتحان به او بگوييد ” مي بينم كه براي موفق شدن سخت در تلاشي” و در صورتي كه به موفقيت كامل نرسيد به او بگوييد ” تلاشت در طول دوره ي امتحانات عالي بود. مهم اينه كه تلاشت رو كردي و بقيه ش خيلي اهميتي نداره”.

واقعيت آن است كه بااين شيوه فرزندي “تلاش گر” تربيت خواهيد كرد در حاليكه شيوه ي نتيجه گرا، فرزندي مضطرب، اهمال كار، رقابت جو و تاييد طلب پرورش مي دهد.

منبع:كانون مشاوران ايران-۱۱ تكنيك قطعي افزايش اعتماد به نفس كودكان

اختلال دوقطبي در كودكان مي تواند خطرناك باشد. نشانه ها و درمان اين بيماري در كودكان چگونه است؟

اختلال دوقطبي در كودكان
بله، كودكان نيز ممكن است از اختلال دوقطبي رنج ببرند.

اگر چه اين اختلال بيشتر در دوران كودكي يا نوجواني تشخيص داده مي شود.

كودكان هر سن ممكن است تحت تأثير قرار گيرند.

در اين مقاله، ما مي خواهيم درباره اختلال دوقطبي در كودكان و راه هايي براي كمك به كودك با آن صحبت كنيم.

خطر كودكان داراي اختلال دو قطبي زياد است
اختلال دو قطبي در كودكان
اختلال دوقطبي در كودكان مانند بزرگسالان با افسردگي شديد با تغيير حالت رفتاري بيش فعالي يا مانيا همراه است.

تشخيص اين اختلال در كودكان يك مسئله پيچيده است.

بعضي از كارشناسان معتقدند كه اختلال در كودكان كم است و اغراق آميز است، بعضي معتقدند كه در برابر آن است.

تا كنون، كارشناسان قادر به ارائه دقيق در مورد شيوع اين اختلال در كودكان نيستند.

تغييرات هيجاني و رفتارهاي سوء ظن براي هر كودك و نوجوان طبيعي هستند.

اغلب اين علائم هيچ بيماري يا مشكل روانپزشكي را كه نياز به درمان دارد مشخص نمي كند.

هر كودك ممكن است احساس خستگي، رنج، نگراني، خشم، بيش فعالي يا فعاليت بيش از حد داشته باشد كه در دوره هاي مختلف شايع هستند، اما اگر اين علائم در كودك شما شديد تر باشد، آن را پايدار مي كند و باعث مشكلات جدي مي شود.

اين اختلال در كودكان بين شش تا هجده ساله، همچنين ممكن است يك اختلال خلقي مخرب ايجاد كند.

اين اختلال همراه با يك خشم شديد و تكراري است كه با تعريف مشترك اختلال دوقطبي سازگار نيست.

كليد اين است كه سريعا نتيجه نگيريم.

اگر فرزند شما با اختلال دوقطبي تشخيص داده شود، قبل از شروع هر گونه درمان بايد مشورت كنيد.

شما بايد مراقب فرزندتان باشيد و با اطمينان او را درمان نماييد.

علائم اختلال دوقطبي در كودكان
برخي نشانه هاي اختلال دوقطبي در كودكان و نوجوانان عبارتند از:

تغيير در رفتار و عادات كه متفاوت از تغيير رفتارهاي معمول و دوره اي كودك است.
عدم فعاليت، عصبي بودن، تهاجمي بودن و بر خلاف هنجارهاي اجتماعي بودن؛
رفتارهاي شديد و مخاطره آميز كه با شخصيت او منطبق نيست، مانند مصرف مواد مخدر
بي خوابي يا كاهش قابل توجهي در نياز به خواب؛
درد معده و افسردگي در بيشتر روزها و تقريبا هر روز؛
خودپنداره و اغراق در مورد توانايي هاي فردي؛
فكر خودكشي و رفتارهاي آن در كودكان و نوجوانان بزرگتر.
علائم اختلال دوقطبي در كودكان در دوره هاي متناوب و متمايز مشهود است؛ بين اين دوره ها، رفتار كودك به حالت عادي و طبيعي باز مي گردد.
تشخيص اختلال دوقطبي در كودكان
تشخيص اختلال دوقطبي در كودكان دشوار است چرا كه بسياري از علائم آن مشابه بيش فعالي است،.

اختلالات رفتاري رفتارهايي است كه حقوق اساسي ديگران و هنجارهاي اجتماعي مناسب را نقض مي كند و حتي رفتارهاي معمول كودكي نيز دشوار مي شود.

يك مشكل عمده اين است كه داروهايي كه براي درمان بيش فعالي تجويز مي شوند معمولا توسط مانيا در كودكان مبتلا به اختلال دوقطبي ايجاد مي شود.

شيدايي در كودكان مضرتر از بزرگسالان است؛ روان درماني، ديدن يا شنيدن چيزهاي غير واقعي در شيدايي كودكان اغلب مشاهده مي شود.

كودكان مبتلا به افسردگي بيشتر درباره علائم فيزيكي افسردگي، مانند درد و تكان دادن، شكايت دارند.

يكي از معايب اصلي اين اختلال در كودكان اين است كه دوره هاي تغيير رفتار در كودكان مبتلا به اين اختلال بسيار سريعتر از بزرگسالان است.

در حالي كه دوره هاي شيدايي و افسردگي در بزرگسالان، هفته ها، ماه ها و حتي سال ها، تغييرات كودكان ممكن است روزانه رخ دهد.

چگونه براي كمك به يك كودك مبتلا به اختلال دو قطبي عمل كنيم؟
اگر فرزند شما اختلال دوقطبي دارد، راه هاي زيادي براي كمك به او وجود دارد.

بياييد برخي از اين روش ها را معرفي كنيم.

در مورد زمان مصرف داروها دقت كنيد
شما بايد فرزند خود را براي دريافت دارو مورد نياز براي درمان اين اختلال تشويق كنيد.

از يادآوري، يادداشت يا هر چيز ديگري كه به ياد داشته باشيد هنگام مصرف داروها استفاده كنيد.

اگر فرزند شما بايد در زمان مدرسه دارو مصرف كند، با مقامات مدرسه و يك متخصص بهداشت حرفه صحبت كنيد.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال دوقطبي در كودكان

آموزش همدلي به كودكان امر بسيار مهمي مي باشد. همدلي توانايي درك، احساس يا به اشتراك گذاشتن احساسات ديگران است. همدلي يك واكنش عاطفي به آنچه كه شخص ديگري احساس مي كند يا انتظار مي رود آن را احساس كند.

همدلي چيست؟
بسياري از افراد همدلي و همدردي را با هم اشتباه مي گيرند اما آن ها دو ارزش مجزا مي باشند. همدلي تنها توانايي درك احساسات فردي نيست، بزهكاران اغلب با تظاهر به درك احساسات و متعاقباً كسب اعتماد ديگران از افراد منفعت مي برند. همدلي چيزي بيشتر از اين است. همدلي نه تنها توانايي تشخيص كيفيت احساسات كسي است بلكه ارزش گذاري و محترم دانستن احساسات شخص ديگري را شامل مي شود. همدلي به معناي رفتار كردن با ديگران از روي مهرباني، بزرگي و توافق و تفاهم است.

دو نوع اصلي همدلي وجود دارد: شناختي و عاطفي.

همدلي شناختي: توانايي درك ديدگاه ديگران و احساس درد آن ها مي باشد. زماني اين نوع همدلي را تجربه مي كنيد كه بدون از دست دادن احساسات خود در تجربه شخص ديگري غوطه ور شويد.

همدلي عاطفي: اين نوع همدلي به اين دليل روي ميدهد كه با آن شخص همدردي مي كنيد يا احساس مي كنيد شبيه هم هستيد. همدلي عاطفي به عنوان پاسخگويي عاطفي نيز شناخته مي شود.

چرا رشد همدلي در كودكان مهم است؟
همدلي براي يك جامعه منسجم حياتي است. همدلي امكان تصميم گيري اخلاقي و مهربانانه و نوع دوستانه را فراهم مي كند. فقدان همدلي با احساسات ديگران در اوايل كودكي با مشكلات سلامت روان (مانند اختلال سلوك و روان پريشي) در آينده مرتبط است، بنابراين نبايد اهميت آن را دست كم بگيريد.
درك احساسات ديگران باعث تقويت تعاملات اجتماعي و رفتار همدلانه مي شود.
همدلي در كودكان با رفتارهاي نوع دوستانه، مشاركتي و اجتماعي همراه است. كودكان همدل مهارت هاي اجتماعي و هوش هيجاني بهتري دارند و پرخاشگري كمتر و استدلال اخلاقي بهتري نشان مي دهند. آن ها همچنين هنگام اشتباه كردن و عدم رعايت قوانين حتي بدون نظارت نيز احساس گناه بيشتري نشان مي دهند.
احساس همدلي براي بزرگسالان در زندگي روزمره نيز مهم است. در نظر گرفتن ديدگاه شخص ديگر مي تواند اعتماد و نزديكي بين فردي را افزايش دهد.
به مرور زمان اين كار باعث افزايش اعتماد به نفس كودك مي شود.

آموزش همدلي به كودكان

آموزش همدلي به كودكان پيش دبستاني
۱. كودكان بايد شاهد نشان دادن همدلي بزرگسالان باشند.
در حالي كه برخي از كودكان ذاتاً داراي موهبت قلب هاي رئوف مي باشند، اكثر موارد كودكان نياز دارند تا همدلي را توسط بزرگسالان پيرامون خود آموزش ببينند.

الگوبرداري همدلي از طريق نحوه ارتباط والدين با كودكان خود شروع مي شود. والديني كه به چيزهاي حائز اهميت براي كودكان خود علاقه نشان مي دهند و همچنين به روشي ملتفت و مثبت به هيجان ها عكس العمل نشان مي دهند، درحال آموزش همدلي به كودكان مي باشند.

۲. نيازهاي هيجاني را برآورده كنيد
زماني كه نيازهاي هيجاني كودكان برآورده شود، دو چيز اتقاق مي افتد. اول اينكه آن ها ياد مي گيرند كه چگونه نيازهاي هيجاني ديگران را برآورده كنند و به آنچه دريافت مي كنند، پايبند مي شوند، بدان معنا كه به اندازه كافي براي ابراز همدلي به ديگران هنگام نياز، احساس امنيت مي كنند.

۳. با كودكان در مورد نيازهاي هيجاني صحبت كنيد
براي بسياري از بزرگسالان گفتگو در مورد نيازهاي هيجاني يا هر چيز مرتبط با هيجان ها دشوار است. در نتيجه، آن ها به كندي براي صحبت درباره موضوع هيجان ها پيش مي روند. در اين حالت كودكان از كنترل هيجان هاي ديگران آگاه نيستند و در هر موقعيتي كه واكنش هيجاني را ايجاب مي كند، احساس ناراحتي مي كنند.

گاهي اوقات آن ها از هيجان هاي خود مي ترسند؛ زيرا آنها هرگز چگونگي مواجهه با نيازهاي هيجاني را فرا نگرفته اند. گفتگو با كودكان در مورد نيازهاي هيجاني و تجربه كردن آن ها در ديگر افراد ايده ي خوبي است. نيازهاي هيجاني آن ها را نام گذاري كنيد (براي مثال؛ حسادت، عصبانيت و دوستي) و به آن ها آموزش دهيد كه بروز اين هيجان ها در شما امري نرمال است.

با كودكان خود گفتگو كنيد كه چگونه هيجان ها را به شكلي مثبت كنترل كنند و موقعيت هايي كه در آن افرادي از آشنايان در حال تجربه كردن هيجان ها هستند را بازگو كنيد و آموزش همدلي به كودكان را شكل دهيد.

۴. موقعيت هاي زندگي واقعي را براي تمرين همدلي جستجو كنيد
هيچ چيزي مانند مثال هاي زنده زندگي واقعي براي الگوسازي آنچه شما آموزش مي دهيد، وجود ندارد. در پي موقعيت هايي باشيد كه در شخصي ديگر تأثيرگذار است. با كودكان خود در مورد آنچه آن به افراد درگير در اين حس معنا مي دهد و اينكه ممكن است آن ها چگونه احساسي نشان دهند، صحبت كنيد. اين كار ر حتما در برنامه فرزندپروري خود قرار دهيد.

براي مثال، اگر شما آمبولانسي را مي بينيد كه به سرعت رد مي شود با كودك خود درمورد آنكه اعضاي خانواده ي شخص بيمار در آن لحظه چه احساسي دارند، صحبت كنيد.

منبع:كانون مشاوران ايران-آموزش همدلي به كودكان با كمك روانشناس

آيا در مورد اختلالات خوردن(Eating disorders) در نوجوان خود نگران هستيد؟ اختلالات خوردن، از جمله بي اشتهايي عصبي در نوجوانان، پرخوري عصبي و اختلال پرخوري اختلالات رواني هستند كه شامل اختلالات شديد در رفتار غذا خوردن مي باشند.

نوجوان مبتلا به بي اشتهايي از ماندن در وزن طبيعي بدن خودداري مي كند. فرد مبتلا به پرخوري عصبي، دوره‌هاي مكرر پرخوري و به دنبال آن رفتارهاي اجباري مانند استفراغ يا استفاده از ملين‌ها براي دفع غذا از بدن دارد. پرخوري با پرخوري كنترل نشده مشخص مي شود.

در اين مقاله مي توانيد با موارد مرتبط با اختلالات خوردن، پيامدهاي اختلالات خوردن و بهترين استراتژي ها براي پيشگيري و درمان آن آشنا شويد.

اختلالات خوردن در نوجوانان
اختلالات غذا خوردن مي تواند تاثيري مخرب در نوجوانان بگذارد، مخصوصا دخترها بيش تر تحت تاثير اختلالات خوردن قرار مي گيرند.

براي كمك به شما در حمايت از كودك، علت هاي احتمالي اختلال خوردن را در كودك خود بشناسيد و ياد بگيريد كه چگونه با دختر يا پسر خود در مورد عادات غذايي سالم صحبت كنيد.

بي اشتهايي عصبي از هر ۱۰۰ زن يك نفر را مبتلا مي كند. نوجوانان مبتلا به بي اشتهايي از افزايش وزن مي ترسند و حداقل ۱۵ درصد كمتر از وزن ايده آل خود هستند. آن ها بر اين باورند كه معيار اصلي ارزش تصوير بدني آن هاست .

كارشناسان معتقدند بسياري از دختران آمريكايي مبتلا به بوليميا (bulimia nervosa) نوعي پرخوري عصبي هستند و اين مشكل را مخفي نگه مي دارند. پرخوري عصبي اغلب در اواخر نوجواني و اوايل بزرگسالي شروع مي شود. افراد مبتلا به بوليميا چرخه هايي از خوردن مقادير زيادي غذا را پشت سر مي گذارند و به دنبال آن استفراغ، استفاده از ملين ها يا ديورتيك ها يا ساعت ها ورزش براي از بين بردن آن انجام مي دهند.

نشانه هاي اختلالات خوردن در نوجوانان
فكر مداوم به وزن، غذا، كالري، كربوهيدرات، گرم چربي و رژيم غذايي
امتناع از خوردن برخي غذاها
به نظر مي رسد از غذا خوردن در اطراف ديگران ناراحت است.
حذف وعده هاي غذايي يا مصرف وعده هاي غذايي در وعده هاي منظم
كناره گيري از دوستان و فعاليت هاي معمولي
رژيم مكرر
نگراني شديد در مورد اندازه و شكل بدن
بررسي مكرر در آينه براي نقص هاي ظاهري
نوسانات خلقي شديد
چرا نوجوانان دچار اختلالات خوردن مي شوند؟
اختلالات خوردن وضعيت هاي جدي هستند مرتبط با شرايط پايداري از خوردن فرد كه تاثيرات منفي بر سلامتي و خلق فرد داشته و كاركرد او را در حوزه هاي مهم زندگي تحت تاثير قرار مي دهد.

شايع ترين اختلالات خوردن عبارتند از آنوركسيا يا بي اشتهايي رواني، پرخوري عصبي يا بوليميا، و اختلال بينگه يا پرخوري افراطي.

علت دقيق اختلالات خوردن ناشناخته است.

اختلالات خوردن در نوجوانان
با اين وجود برخي عوامل ممكن است نوجوان را در معرض خطر قرار دهند از جمله:

فشار اجتماعي
فرهنگ عامه گرايش به تاكيد بر لاغر بودن دارد.

به همين دليل با مشاهده مدل هاي تبليغاتي، نوجوانان حتي با يك وزن طبيعي نيز ممكن است تصور كنند كه چاق هستند و بدن خود را چاق ادراك كنند.

اين مسئله منجر به وسواس با موضوع كاهش وزن و رژيم گرفتن مي شود.

فعاليت هاي مورد علاقه
برخي فعاليت ها كه به لاغري ارزش مي دهند ريسك اختلالات خوردن را افزايش مي دهند، مانند مدلينگ لباس، يا ورزش هاي حرفه اي

عوامل فردي
فاكتورهاي ژنتيكي يا زيستي ممكن است برخي نوجوانان را بيش از بقيه مستعد اختلالات خوردن سازند.

صفات شخصيت از جمله كمال گرايي، اضطراب نوجوان يا سخت گيري نيز ممكن است نقش مهمي داشته باشند.

پيامدهاي اوليه اختلالات خوردن در نوجوانان
نشانه ها و علائم اختلالات خوردن بر اساس نوع اختلال متفاوت هستند.

نسبت به الگوهاي خوردن و باورهايي كه ممكن است نشان از رفتار ناسالم داشته باشند هوشيار باشيد، هم چنين فشار همسالان كه مي تواند راه انداز اختلالات خوردن باشد.

برخي علائم هشدار دهنده در مورد اختلالات خوردن عبارتند از:

پس زدن وعده هاي غذايي، بهانه تراشي براي خوردن يا خوردن در خفا
تمركز بيش از حد روي غذا خوردن
نگراني مداوم و شكايت در مورد چاق شدن و اضافه وزن
وارسي مداوم در آيينه براي يافتن نقصي خاص
استفاده مداوم از ملين ها و قرص هاي تهوع آور
ورزش شديد
همواره بعد از وعده هاي غذايي يا در طول آنها به توالت مي رود.
بيش از حد طبيعي غذا يا تنقلات مي خورد
بعد از عادات خوردن ابراز ناراحتي، تنفر و يا گناه مي كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلالات خوردن در نوجوانان

راهكارهاي طلايي درمان اختلال پرخاشگري و آسيب ها و باورهاي غلط در مورد آن بيان شده است.

معني پرخاشگري چيست و با آن چه كنيم؟
پرخاشگري به رفتاري اطلاق مي شود كه هدف آن آسيب رساندن به ديگران است.

همه ي ما تا حدودي با پرخاشگري چه از جانب خود و چه ديگري، آشنا بوده ايم.

معمولا آن چه كه به همراه اين مفهوم در ذهن ما تداعي مي گردد، آسيب ها و خسارت هايي است كه فرد مقابل تجربه مي كند.

اما اين آسيب ها فقط شامل محيط يا فرد مقابل نبوده و شخص پرخاشگر نيز از پيامد هاي مخرب و آسيب رسان رفتار خود مصونيت ندارد.

اين موضوع را افراد پرخاشگري كه خود رفتار آسيب رسان داشته، اعتراف نموده اند كه از رفتار خود پشيمان و آسيب ديده اند.

پرخاشگري نه فقط در انسان بلكه در ميان حيوانات نيز به وفور ديده مي شود كه تا حدودي ضامن بقاي آن هاست( جهت تصاحب قلمرو، شكار و…).
علي رغم اين كه خشم در وجود همه ي ما قرار دارد و در موقعيت هاي خاص نيز سودمند است، آن چه كه براي بشر دردسر ساز مي شود، نبود مهارت هاي مديريت و كنترل خشم و پرخاشگري است.

پرخاشگري تا حد زيادي تحت تاثير يادگيري قرار دارد بخصوص محيط هاي خانوادگي و اجتماعي كه در آن پرخاشگري به وفور مشاهده و آموخته مي شود.

پرخاشگري طيف گسترده اي از رفتارهاي آسيب رسان ساده تا مجموعه اي رفتارهاي يك يا چند نفره را شامل مي شود.

مثلا بي توجهي يا پاسخ سلام را ندادن تا توهين و زد و خوردهاي جسماني گروهي در طبقه ي رفتار پرخاشگرانه جاي مي گيرند.

اختلال پرخاشگري در سنين مختلف
بعد بررسي گروه سني به راه هاي درمان اختلال پرخاشگري مراجعه كنيد.

پرخاشگري در دو سال اول زندگي
اگرچه خشم در كودكان مانند خشم در بزرگسالان نيست اما جالب است بدانيد كه تحقيقات نشان داده اند كه كودكان در پايان اولين سال زندگي خود خشم را درك و ابراز مي كنند.

رفتار پرخاشگرانه يك كودك ممكن است شامل پرت كردن و هل دادن يا ضربه زدن باشد!

با افزايش سن اين موضوع شكل واضح تر و شديد تري به خود مي گيرد، به عنوان مثال وقتي چيزي را از دست يك كودك دوساله مي گيريد ممكن است رفتار توام با خشم و ناراحتي از خود نشان دهد.

پرخاشگري در دورران پيش دبستاني
با افزايش تعامل با خواهر برادر ها و همسالان در اين دوره، شاهد افزايش رفتار پرخاشگرانه كودك خواهيم بود.

در اين مرحله بخصوص پرخاشگري وسيله اي (به دست آوردن يك وسيله از طريق پرخاشگري) بيشتر ديده مي شود.

با افزايش سن كودك پرخاشگري از حالت جسماني به پرخاشگري كلامي تمايل پيدا مي كند.

پرخاشگري در كودكان دبستاني
در اين سن كه همه تا حدودي كنترل پرخاشگري جسماني را آموخته اند، همچنان از ساير روش هاي پرخاشگرانه استفاده مي كنند.

براي درمان اختلال پرخاشگري به انتها نوشته مراجعه كنيد.

پرخاشگري در دوران بلوغ
در اين دوره كه قلدري يك مشكل رايج آن در هر دو جنس است پرخاشگري اغلب با افراد صاحب قدرت بخصوص والدين ديده مي شود.

برخي نوجوانان نيز براي دست يابي به اهداف خود از روش پرخاشگرانه به عنوان يك روش كاربردي جهت تسليم ديگران استفاده مي كنند كه اين تا حد زيادي به تربيت و جو حاكم در خانواده و يادگيري فرد بستگي دارد.

باورهاي غلط در مورد پرخاشگري چيست؟
باورهاي نادرستي در مورد پرخاشگري وجود دارد كه باعث ادامه يافتن يا افزايش چنين رفتاري مي گردد، شامل:

۱_ تخليه خشم لازم و ضروري است
خيلي ها فكر مي كنند كه تخليه كردن خشم با رفتار پرخاشگرانه اقدامي ضروري و در جهت سلامتي شان است.

اگرچه در موارد خاص مثلا با توصيه روانشناس، فرد به انجام رفتارهايي سازنده مثلا ورزش جهت تخليه انرژي و خشم مي پردازد،

اما به طور كلي تخليه خشم و ابراز پرخاشگري در زندگي روزمره چيزي جز افزايش خشم و مشكلات ناشي از آن را در پي ندارد.

۲_ واكنش و رفتار پرخاشگرانه، در زمان عصبانيت و خشم غريزي و غيرقابل كنترل است:
طبق اين باور، پرخاشگري رفتاري ذاتي و ريشه در وراثت ما داشته كه نمي توان از پس آن برآمد،

برعكس اين باور رايج، اكثر رفتارهاي ما آموختني و بر اثر يادگيري بوده، در نتيجه چنين باوري صرفا جهت توجيه و سلب مسئوليت فرد پرخاشگر است.

۳_ در شرايط ناكامي و ناراحتي، نشان دادن رفتار پرخاشگرانه رفتاري طبيعي است
اگرچه در مواقعي كه دچار سردرگمي، ناكامي و ناراحتي مي شويم، به احتمال بسيار بالاتري به رفتار پرخاشگرانه تمايل داريم،

اما اين موضوع كه در چنين شرايطي چه واكنشي از خود نشان بدهيم، تا حد زيادي به يادگيري هاي گذشته بخصوص نوع تعبير و تفسير ما از موقعيت بستگي دارد.

مثلا وقتي پشت ترافيكي سنگين قرار گرفته ايد اين كه رفتار پرخاشگرانه نشان دهيد يا شروع به گوش دادن راديو نموده و صبر پيشه كنيد بستگي به تفسير شما از اين واقعه دارد.

منبع:كانون مشاوران ايران-راهكارهاي طلايي درمان اختلال پرخاشگري

علائم افسردگي در نوجوان، علائم افسردگي در نوجوانان پسر، درمان افسردگي نوجوانان. شايع ترين علائم افسردگي به صورت مستقيم با علايم افسردگي اساسي در ارتباط نيستند اما بسيار شبيه اين علايم هستند. اما اگر تعدادي از ويژگي هاي زير در يك نوجوان مشاهده شود، اين احتمال وجود دارد كه به افسردگي اساسي مبتلا باشد.

علائم افسردگي در نوجوان
۱. احساس اندوه، گريه كردن و بغض مداوم
نوجوانان ممكن است اندوه شديد خود را بوسيله ي كارهاي مانند پوشيدن لباس هاي سياه، نوشتن اشعار غمناك، يا شيفتگي به موسيقي هايي با مضمون هاي پوچي گرايي، ابراز كنند. ممكن است بدون هيچ دليل مشخصي گريه كنند.

۲. نا اميدي و درماندگي
نوجوان ممكن است احساس كند زندگي ارزش زندگي كردن يا حتي ارزش تلاش براي حفظ ظاهر مناسب و نظافت فردي را ندارد. آن ها ممكن است باور داشته باشند كه يك وضعيت منفي هرگز تغيير نخواهد كرد و به آينده ي خود بدبين شوند.

۳. كاهش علاقه به فعاليت ها، يا ناتواني در لذت بردن از فعاليت هايي كه قبلا از انجام آنها لذت مي بردند.
نوجوان ممكن است نسبت به مسائل بي تفاوت شده و از كلوب ها، ورزش، و ديگر فعاليت هايي كه زماني از انجام آنها لذت مي برده است فاصله بگيرد. هيچ كدام از آنها ديگر براي نوجوان افسرده جذابيتي ندارند.

۴. خستگي مداوم و بي انرژي بودن
يكي از علائم افسردگي در نوجوان با نداشتن انگيزه و انرژي در غيبت در كلاس ها و نرفتن به مدرسه نمود پيدا مي كند. در اينجا مي توان كاهش معدل نمرات مدرسه را ناشي از كاهش تمركز و توان ذهني دانست.

علائم افسردگي در نوجوان
۵. انزواي اجتماعي، ضعف در برقراري ارتباط
ارتباط او با خانواده و دوستان كمرنگ مي شود. نوجوان ممكن است از حظور در دورهمي هاي خانوادگي و مراسم ها اجتناب كند. نواجواني كه پيش از اين زمان زيادي را با دوستان خود مي گذراند، اكنون ممكن است بيشتر زمان خود را در تنهايي و بدون انجام فعاليت خاصي بگذرانند. نوجوان ممكن است ديگر نخواهد احساسات خود را با ديگران در ميان بگذارد، و باور داشته باشد كه در اين دنيا تنها است و هيچ كسي وجود ندارد كه به حرف هاي او گوش دهد و يا حتي به او اهميت دهد.

۶. اعتماد به نفس پايين و احساس گناه
نوجوان ممكن است براي رويدادهاي منفي به دنبال مقصر بگردد. آنها ممكن است احساس شكست كنند و در مورد توانايي ها و ارزشمندي خود ديدگاهي منفي پيدا كنند. ممكن است احساس كنند كه به اندازه ي كافي كارآمد و توانمند نيستند.

۷. حساسيت بسيار بالا در قبال احساس طردشدن يا شكست
با اعتقاد به اين كه فردي بي ارزش هستند، نوجوانان افسرده با مواجه شدن با هرگونه طرد شدگي و يا احساس عدم موفقيت حتي به ميزان بيشتري افسرده مي شوند.

۸. ضعف در برقراري ارتباط با ديگران
نوجوان ممكن است ناگهان انگيزه خود را براي حفظ روابط دوستانه خود از دست داده و از ديدن دوستان و صحبت كردن با آن ها دست بكشد.

منبع:كانون مشاوران ايران-۳۱ علائم افسردگي در نوجوان

اضطراب در نوجوانان مي تواند باعث فشار خون بالا، تضعيف سيستم ايمني و بيماري هايي مانند چاقي و بيماري هاي قلبي شود، بنابراين نبايد در درمان آن كوتاهي كنيد.

همانطور كه قبلا در مقالات همين سايت ذكر كرديم، اضطراب عبارت مي باشد از؛ يك حالت عاطفي است كه عامل مبهمي از ترس ناشي از پيش بيني حوادث نامطبوع در آينده، در آن وجود دارد. اين حالت حتي قبل از آن كه در شخص، محرك واقعي بوجود آورنه ي ترس حضور داشته باشد، اتفاق مي افتد.

علت ايجاد اضطراب در نوجوانان
نوجواناني كه مضطرب هستند و اضطراب را تجربه مي كنند در اغلب موارد، از اين كه علت اضطراب خود را بيان كنند يا توضيح بدهند، درمانده هستند و توانايي توضيح براي حالت خود را نخواهند داشت. البته مواردي گوناگون نيز وجود دارند كه در آن ها مي توان علت اضطراب و تنش هاي روحي را مشخص نمود.

به عنوان مثال، در اضطراب ناشي از يك امتحان، زماني كه شخص در مورد امتحان فكر مي كند و آن را پيش بيني مي كند ، سبب مي شود كه واكنش هاي عاطفي در فرد بروز كند. شخصي كه داراي اضطراب شديد مي باشد، اغلب داراي يك سري واكنش هايي همچون؛ لرزش دست و بدن، عرق كردن، افزايش ميزان نبض و تنفس و همچنين ساير واكنش هاي فيزيولوژيكي و نيز احساس ترس و افسردگي و ابهام بروز مي باشد. موارد زير باعث اضطراب در نوجوانان مي شود:

عوامل استرس زاي مدرسه

فشار براي موفقيت در مدرسه
فعاليت هاي بعد از مدرسه و فوق برنامه
تقاضا براي خدمات اجتماعي
نگراني هاي ايمني و بهداشت عمومي
عوامل استرس زا اجتماعي

روابط عاشقانه
مورد قلدري قرار گرفتن
فشار براي تغيير يا كنترل ظاهر فيزيكي
نياز به تمركز مداوم بر رسانه هاي ديجيتال و اجتماعي
عوامل استرس زاي خانواده و خانه
استرس خانوادگي

بيماري، مشكلات اقتصادي يا طلاق
تغييرات در روابط خانوادگي
مشاغل و تصميمات شغلي
اختلال اضطراب در كودكان و نوجوانان
اضطراب از طريق محرك هايي دروني و بيروني بوجود مي آيد. به عنوان مثال، زماني كه شخص كاري انجام مي دهد كه با ارزش هايش تعاملي ندارد، احساس گناه به او دست مي دهد، احتمالا اين اضطراب بوجود آمده در فرد به دليل وحشت او از فاش شدن نتايج احتمالي آن عمل براي ديگران مي باشد.

شرايط محيطي هم مي توانند سبب بروز اضطراب در نوجوانان بشوند. اين حالت زماني بوجود مي آيد كه ديگران فرد را مورد ارزش يابي قرار بدهند، به عنوان مثال، در بازي يا مسابقه فوتبال، يا زماني كه فرد به نتايج حاصل از موقعيتي اطمينان كامل ندارد. علاوه بر اين موضوع، اضطراب مي تواند معلول توجه زياد شخص به توانايي هايش در جهت ارضاي انگيزه ها و يا منترل داشتن بر موقعيت ها و يا نيز تركيبي از اين دو مورد باشد.

اضطراب بهنجار و ناهنجار
هيچ گاه اضطراب تنها به دانش آموزان و يا حتي بيماران عصبي و يا رواني اختصاص ندارد، بلكه مشكلي همگاني و جهاني نيز مي باشد. اضطراب در نوجوانان داراي نشانه هاي جسمي نيز مي باشد، كه شامل؛ زخم معده و تنگي نفس است و همچنين داراي نشانه ها و علائم روحي نيز مي باشد كه شامل واكنش هايي همانند ترس و نيز افسردگي مي باشد.

نكته ي جالب اين است كه شخص مضطرب علت دقيق و خاصي را نمي تواند براي اضطراب خود بيان كند.

اضطراب طبيعي و بهنجار
اين نوع اضطراب شامل آن لحظات اضطراب آوري است كه به عنوان مثال؛ فرد قبل از آن كه وارد جلسه ي امتحان بشود، تجربه مي كند. يك نوع احساس درماندگي است كه هيچ شخصي قادر به حل اين مشكل پيچيده و مبهمي كه براي فرد مضطرب پيش آمده نيست. ميزان بهنجاري از اضطراب، مي تواند مانند؛ تنش هاي عاطفي، خود يك انگيزه براي رفتار باشد.

مثلا دانش آموزي كه درسش را به درستي ياد نگرفته است، امكان اين را دارد كه با اضطراب نسبت به آن واكنش نشان بدهد و همين اضطراب در نوجوانان مانع داوطلب شدن او براي پاسخ به همان درس در كلاس بشود. در صورتي كه همين اضطراب مي تواند باعث شود كه دانش آموز را برانگيزد و به گونه اي سوق بدهد تا درسش را به خوبي بياموزد ت بتواند بر آن حالت خود غلبه كند.

اضطراب ناهنجار
اضطراب ناهنجار داراي داراي درجات متفاوت و فراواني هاي مختلف مي باشد و سبب رفتار و احساساتي مي باشد كه سبب جلوگيري از كارائي عملي فرد مي شود. در اضطراب شديد و مزمن، فرد تحت يك فشار و تنيدگي ناشي از تعارضات دروني قرار مي گيرد.

چنين افرادي به طور معمول از سر درد، دل پيچه، پشت درد شكايت دارند و در همه ي لحظات احساس خستگي به آن ها دست مي دهد و احساس ناكامي شديدي دارند، بدون آنكه دليل ترس خود را بدانند. اين گونه حالت ترس مي تواند از چند دقيقه تا چند روز و چند ماه هم ادامه داشته باشد.

نشانه و تاثير استرس در نوجوانان
استرس بر نوجوانان تاثير زيادي مي گذارد و ممكن است باعث افت تحصيلي و حتي مصرف مواد مخدر براي كاهش اضطراب در نوجوانان شود بنابراين بايد نشانه هاي آن را شناخت و آن را درمان كرد:

بدخلقي و عصبانيت
اضطراب و نگراني بيش از حد
مشكل خواب
افزايش يا كاهش وزن
كاهش علايق نسبت به مواردي كه قبلا به آن ها علاقه داشته است.
كاهش انرژي يا خستگي بيشتر از حد طبيعي
مشكل در تمركز
افت تحصيلي
كاهش شديد انگيزه
داشتن افكار منفي
كناره گيري از دوستان يا فعاليت هاي مورد علاقه
كاهش يا افزايش اشتها
سردرد
رفتارهاي اضطراب مانند جويدن ناخن يا كندن مو
معده درد
دندان قروچه
استفاده از الكل يا مواد مخدر براي خوددرماني
علائم فيزيكي غير قابل توضيح، مانند تيك عصبي
راه هاي كاهش استرس در نوجوانان
۱. تنفس عميق
تحقيقات نشان مي دهد كه كند كردن تنفس ممكن است يكي از موثرترين مهارت هاي مقابله اي براي اضطراب در نوجوانان باشد، زيرا آرامش را بيش تر و هضم را فعال مي كند. در اينجا يك تمرين تنفس آسان ذكر شده است كه مي تواند به مديريت استرس نوجوانان در هر شرايطي كمك كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-اضطراب در نوجوانان

مسئوليت پذيري در كودكان نگراني اصلي والدين مي باشد، كودكان مسئوليت هاي خود را زماني به درستي انجام مي دهند كه هريك از اعضاي خانواده براي مسئوليت خاص و معيين شده اي داشته باشند. نه اينگونه كه پدر و مادر يا ديگر اعضاي خانواده به صورت لحظه اي براي هر فرد وظيفه اي معين كنند.

تكنيك هاي مسئوليت پذيري كودكان
يكي از مسائل مهمي كه در بخش تربيت كودك بيان مي شود؛ اين است كه از چه دوره اي ميتوانيم انتظار انجام مسئوليت از كودكان را داشته باشيم.

به عبارت ديگر؛ چه موقع مي توانيم مسئوليت انجام كاري را به عهده كودكان مان قرار بدهيم و انتظار انجام آن كار را از كودك داشته باشيم . در هنگامي كه والدين بيش از حد نياز به برطرف كردن نياز هاي كودك مي پردازند و سبب به عقب انداختن انجام كار توسط كودكان مي شوند، بسيار حائز اهميت مي باشد.

زيرا اگر فرزند شما در طول سال هاي متوالي رشد و تحول خود ؛ هيچ گاه متوجه وظايف و مسئوليت هايي كه در چارچوب خانواده دارد نشود ؛ كاملا روشن است كه در دوران بزرگسالي به وظايف و مسئوليت هاي خود اهميت چنداني نمي دهد.

مسئوليت پذيري نقش بسزايي در موفقيت انسان دارد و مشخص كردن احساس مسئوليت امري ذاتي نيست، بلكه اين خصوصيت در بافت خانواده و رابطه هاي اجتماعي و تعاملاتي كه فرد با ديگر افراد دارد، امكان رشد پيدا مي كند و و پدر و مادر در اين زمينه نقش محوري را در منتقل كردن روحيه اي مسئولانه به فرزندان خود دارند.

۱-به فرزندان خود نشان دهيد كه زندگي مستقلي دارند.
زمان هايي را براي انجام اين كار به خودتان اختصاص بدهيد. والديني كه يك زندگي مجزا از فرزندانشان ندارند به فرزندانشان مي آموزند كه دنيا تنها در اطراف آن ها مي چرخد.

مهم است كه همان ابتدا به كودك آموخته شود كه بعضي مواقع پدرش ميل به مطالعه دارد و نمي تواند با او بازي كند. نياز هاي فرزندانتان را مهيا كنيد و سپس در حالي كه به نياز هاي خودتان رسيدگي مي كنيد، كودك را ملزم كنيد كه بعضي از نياز هايش را خودش برآورده كند. در حالي كه مجزا بودن خود را حفظ مي كنيد با ناكامي بودن او همدلي كنيد.

۲-شرايط را براي عبور از بازي به مسئوليت مهيا كنيد .
اگرچه فعاليت هاي ساده فرزند نوپا شما، اكثرأ به مرور باعث افزايش مسئوليت پذيري در كودكان مي شود، اما اين طور نيست كه كودك هر گاه كه راه رفتن را آغاز كرد شروع به انجام كار هم بكند. در زندگي ابتدايي كودك معمولا پذيرفتن مسئوليت، با بازي توأم مي باشد.

عامل مهمي كه سبب افزايش مسئوليت پذيري در كودكان مي شود ” بازي كردن ” مي باشد. پدر و مادر بعدأ ناچار خواهند شد تا بين بازي كردن كودكان و كار آن ها تعادلي برقرار كنند با اين وجود كه فرايند ها و مهارت هايي در بازي كردن وجود دارد كه به كودك آموخته مي شود، ولي بايد به مرور زمان كودكان را به فعاليت هايي به جز بازي كردن ملزم كنيد.

لازمه ي ايجاد مسئوليت، مرحله ي عبور از بازي به مسئوليت مي باشد. كودك ابتدا اسباب بازي هايش را به عنوان سرگرمي جمع كرده سپس براي آنكه به مادر كمك كند آن ها را مرتب مي كند، كمي بعد از اين زمان به علت آن كه از بزرگتر ها حرف شنويي داشته اين عمل را انجام مي دهد و در نهايت چون كودك خودش را براي جمع كردن اسباب بازي هايش مسئول مي داند، شروع به كار مي كند.

مهارت پدر و مادر و مربي ها در اين است كه مرحله ي عبور از بازي به مسئوليت را به گونه اي انجام دهند كه كودكان بتوانند به راحتي حس احساس مسئوليت نسبت به خود و اطرافيانشان داشته باشند و بتوانند آن را تكامل بخشند. در اين صورت، ابتدا براي فرزند خود در راستاي مسئوليت هاي بعدي او بازي هايي را طراحي كنيد.

سپس، بين بازي و مسئوليت فرزند خود تعادلي را متناسب با سنش ايجاد كنيد. در اوايل كودكي، اكثرا كودك وقت خود را به بازي كردن صرف مي كند، اما بايد بتدريج شرايطي فراهم شود كه فرزند شما زماني را براي انجام اموري كه چندان هم برايش جالب نيستند بگذار . البته بايد تعادل حفظ شود و در سنين كمتر از دبستان ؛ كودك بايد بيشتر زمان خود را صرف بازي كند.

مسئوليت پذيري در كودكان
۳-تفاوت بين دشوار و من نمي توانم
حالت ديگري از يادگيري قبول مسئوليت پذيري در كودكان در قبال وظيفه هاي خود، اين است كه فرزند شما بر قادر نبودن يا راحت نبودن درك داشته باشد.

كودك معمولا اين دو را يكي مي داند در نهايت فكر مي كند كه توانايي انجام كاري كه برايش خوشايند نيست را ندارد . پس از آنجا كه كار دشوار را نمي تواند انجام دهد، به فرد ديگري نياز دارد كه آن را انجام دهد و معمولا آن فرد مورد نظر يا پدر مي باشد يا مادر .

اين نوع تفكر مانع از يادگيري موضوع مي باشد كه زندگي و مشكلات كودك مسئوليت و وظيفه خودش است نه فرد ديگري ست. كودك چون خيلي برايش مشكل است يا از كار دشوار شانه خالي مي كند به دنبال راه هايي ديگر براي فرار از آن كار يا انجام ناقص آن مي گردد.

كودك بايد از سنين پايين عادت كند كه بعضي از كارها خوشايند و لذت بخش نيستند و سختي هايي دارند. كودكان بايد تفاوت ميان اينكه كاري كه برايشان مشكل است و سختي دارد با كاري كه توانايي انجام آن را ندارند متوجه بشوند و نبايد كار را رها كنند تنها به صرف اينكه لذت بخش نيست.

مي توان يكي از ضعف هاي تربيتي بيشتر والدين امروزي را اينگونه بيان كرد كه اجازه سختي كشيدن به كودكان خود را نمي دهند و مرتب سعي دارند كه آنچه را كه مورد علاقه فرزند است را بدون هيچ گونه سختي و رنجي در اختيار كودك گذاشته و او را از اينكه سختي هاي زندگي را تجربه كند غافل مي كنند، در حالي كه كودك بايد با سختي ها و رنج هاي طبيعي زندگي آشنا شود و در اكثر اوقات اين مشكلات و سختي ها تجربه ساز براي كودكان شوند و سبب افزايش حس با كفايت بودن و ارزشمندي در آن ها مي شوند.

۴-مسئوليت اعضاي خانواده را مشخص كنيد
كودكان با افزايش سنشان زماني مسئوليت هاي خود را به درستي انجام مي دهند كه از قبل در خانواده شان براي هريك از اعضاي خانواده براي مسئوليت خاصي تحت شرايط عادلانه مشخص شده و مورد تأييد اعضا واقع شده باشد نه اينكه پدر و مادر يا ديگر اعضاي خانواده به صورت لحظه اي براي هر فرد وظيفه اي مشخص كنند .

ضروري است كه قبل از آن كه به فرزندان خود مسئوليتي واگذار كنيد، آن ها در مورد موضوع توجيه شده باشند. يكي از مناسب ترين روش ها براي اين امر داشتن جلسات خانوادگي است، در اينگونه جلسات مسئوليت هايي كه براي خانواده نياز است مورد بحث قرار مي گيرند و براي هر فرد مسئولتي مشخص مي شود.

در ابتداي جلسه مي توانيد با بيان مثالي از كندوي عسل و يا لانه ي مورچه ها، براي كودك توضيح دهيم كه دليل تقسيم كار چيست و علت مشاركت همه ي اعضاي خانواده در كار ها چيست. جلسات خانوادگي باعث مي شود كه حس متحد بودن را به اعضاي خانواده بدهد و اينكه با يكديگر به سمت هدف هايي مشترك در حركت هستند و هركس بخشي از كار را در اين حركت پيش مي برد.

در اين جلسه ها مي توان با توجه به توان هر عضو از خانواده ، مسئوليت هايي را كه مرتبط با خانواده و اهداف آن است تقسيم كرد. هر يك از كودكان، مسئوليت هاي خود را داوطلبانه انتخاب كنند يا اينكه مسئوليت هر كسي با قرعه كشي مشخص شود، همچنين مي توان به صورت هفتگي مسئوليت هاي هر فرد را تغيير داد.

در نظر داشته باشيد كه مدت زمان مسئوليت هر فرد حداقل يك هفته باشد. زيرا در اين صورت ميان كودكان تنش هايي ايجاد خواهد شد و همچنين در اين جلسه ها در مورد اينكه اگر افراد به مسئوليت هاي خود عمل نكنند و چه چيزي پيش خواهد آمد نيز بحث كنيد.

۵- در زمان تصميم گيري، بر مسئوليت فردي تأكيد داشته باشيد
كودكان شما وقتي كه فرصت تصميم گيري را در اختيار دارند بايد نتايج تصميم خود را قبول داشته باشند و مقصر دانستن بقيه معنا ندارد. البته هر كسي خودش مي تواند براي تصميم گيري منابع را توسعه دهد و از روش هايي مانند مشورت كردن استفاده كند تا با خطاي كمتري مواجه شود. امام علي (ع) فرموده اند : « با صاحبان عقل ها مشورت كن تا از پشيماني و لغزش ها ايمن گردي ». ( غررالحكم و در الكلم ص ۴۴۲ )

منبع:كانون مشاوران ايران-افزايش مسئوليت پذيري در كودكان | ۱۳ راه قطعي

تسهيل پيوند كودك با معلم و همكلاسي هايش

كودكتان ديگر مثل يك بچه ي بزرگ هر روز به مدرسه مي رود. اما به جاي شور و اشتياقي كه شما انتظار آن را داريد، بسياري از روزها به خصوص روزهاي شنبه را مي بينيد كه كودكتان با گريه و يا دل درد به مدرسه مي رود. او تمارض نمي كند. اين عكس العمل به دليل اضطراب هايي است كه بر روي بدن كودك تاثير مي گدارد، و اين اضطراب ها به خصوص در كودكان ممكن به ناراحتي معده منجر شود. ولي نگران نباشيد، اين مسئله كه كودكان براي رفتن به مدرسه نياز به كمك ها و سازگاري هايي داشته باشند غير معمول نيست. در اينجا ده نكته بيان شده است كه در اين رابطه مي تواند كمك كننده باشد.

تسهيل برقراري ارتباط كودك با معلمش.
كودكان نياز دارند كه با يك بزرگسال كه به آنها احساس امنيت مي بخشد ارتباط برقرار كنند. بنابراين زماني كه آنها با والدينشان نيستند، نياز دارند كه دلبستگيشان را به سمت معلمشان سوق دهند، و يا اينكه انها ممكن است انقدر اضطراب داشته باشند كه نتوانند آرامش خود را به دست بياورند و به فرايند يادگيري بپردازند. اگر شما متوجه شديد كه كودكتان از رفتن به مدرسه احساس خوبي ندارد، بلافاصله با معلمش مطرح كنيد. فقط كافي است كه به معلمش بگوييد كه به نظر مي رسد كه فرزندم هنوز خود را با مدرسه اخت نكرده است، و شما اميدوار هستيد كه او بتواند توجه ويژه اي به كودكتان داشته باشد كه كودكتان احساس كند كه در خانه ي خودش است. هر معلم با تجربه اي اين مسئله را درك مي كند و توجه بيشتري براي كمك به كودكتان خواهد كرد. بسياري از معلم‌ها كارهاي ويژه اي به كودك مي سپارند، كه كودك مي تواند با آن ارتباط برقرار كند و هر روز مي تواند وظيفه ي خود را انجام دهد.

برقراري ارتباط كودك با ديگر كودكان
كودكان نياز دارند كه حداقل با يك كودك ارتباط برقرار كنند. اگر متوجه شديد كه فرزندتان با اين مسئله مشكل داردبا معلمش در ميان بگذاريد. از كودكتان بپرسيد كه كدام يك از بچه هاي مدرسه را دوست دارد كه براي بازي كردن دعوت كند. اگر كودكتان در رابطه با پاسخ ديگر كودكان براي دعوت به بازي احساس راحتي ندارد، شما مي توانيد همواره يكي از كودكان را با مادرش بعد از مدرسه به بستني دعوت كنيد، يا اينكه برخي از اقوام را براي شام شب جمعه دعوت كنيد.

شما تنها نياز داريد كه پيتزا تهيه كنيد، و بعد از صرف شام، كودكان در اطراف خانه مانند دو دوست قديمي با هم به بازي و مسابقه خواهند پرداخت. و چه كسي مي داند؟ شايد شما و ديگر والدين بتوانيد اين مسئله را به اين راحتي حل كنيد.

به كودكتان راه حلي را نشان دهيد كه بتواند در طول روز به شما فكر كند
براي بسياري از كودكان، بزرگترين چالش خداحافظي كردن و جدا شدن از والدين است. يك مراسم جدايي ترتيب دهيد، مانند بغل كردن يا گفتن: «من دوست دارم، تو منو دوست داري، روز خوبي داشته باشي و من ساعت ۳ تو را مي بينم!». بيشتر كودكان دوست دارند كه يك عكس خانوادگي در كيفشان داشته باشند. همچنين بسياري از كودكان دوست دارند كه علامت يا چيزي مربوط به والدينشان در جيبشان داشته باشند، مانند يك قلب كاغذي كه كلمه ي عشق بر روي آن نوشته شده است، يا سنگي كه آن را با همديگر در ساحل پيدا كرده ايد، اينها چيزهايي هستند كه اگر كودك احساس تنهايي كرد به وسيله ي آنها مي تواند اطمينان خود را به دست اورد.

اگر مي ترسد او را آرام كنيد.
بيشتر اضطراب هاي ناشي از مدرسه به از نظر بزرگسالان مسخره و احمقانه به نظر مي رسند، مانند اينكه كودك فكر مي كند كه تا زماني كه او در مدرسه است شما ممكن است بميريد يا ناپديد شويد. افرادي كه همديگر را دوست دارند به طور طبيعي فراق و جدايي را دوست ندارند، ولي كودك بايد اطمينان حاصل كند كه شما خوب و سالم هستيد، مدرسه مي تواند باعث شود كه كودك همچنان شما را دوست داشته باشد در حالي كه شما در كنار او حضور نداريد. هر گفتگويي را با اطمينان به اين مسئله كه «تو مي دوني كه ما هميشه پيش هم بر مي گرديم» پايان دهيد. بنابراين كودك مي تواند اين جمله در ذهن خود تكرار كند و نگراني خودش را برطرف كند.

به كودكتان كمك كنيد كه حتي در حال اضطراب بخندد در نتيجه او گريه نخواهد كرد.
خنده راهي است كه كودك مي تواند به وسيله ي آن از اضطراب خود جلوگيري كند،، هر كودكي نسبت به سازگار كردن خود با مدرسه دچار ترس و اضطراب مي شود. به كودكتان فرصت دهيد كه تا جايي كه مي تواند بخندد. اگر شما مي توانيد خوب است كه هر روز صبح يك بازي تعقيب و گريز در خانه ترتيب بدهيد، يا او را به خنده بيندازيد، بدين وسيله كودك شما با جدايي از شما و رفتن به مدسه راحتتر كنار خواهد آمد. شما مي توانيد با استفاده از منحرف كردن ذهن او در زماني كه قسمتي از مغز او در حال هورمون سازي براي استرس است از اين فرايند جلوگيري كنيد. شما مي توانيد در خانه با تعقيب و گزيز يا بالش بازي از اضطراب او جلوگيري كنيد. در اينجا چند بازي ذكر شده است كه مي تواند فرايند فراق و جدايي را آسان تر سازيد:

منبع:كانون مشاوران ايران-ده نكته براي سازگار شدن كودك با مدرسه

بي خوابي نوجوان نشانه چه بيماري است؟،عوارض بي خوابي در نوجوانان، علايم بي خوابي در شب چيست؟، عوارض كم خوابي در نوجوانان در اين مقاله آورده شده است.

عوارض بي خوابي در نوجوانان
يك مطلعه­ ي تحقيقي در زمينه عوارض كم خوابي در نوجوانان اخير، در مجله پزشكي نشان مي دهد كه نوجوان­ان داراي مشكل بي­خوابي بيشتر در معرض افسردگي، اختلالات خشم و ترس قرار دارند.

مطالعه، روي بيش از ۳۵۰ دانش­ آموز در استرالياي جنوبي اجرا شد نشان مي­دهد كه معالجات اوليه­ ي بي خوابي در نوجوانان ممكن است مانع از افسردگي شود.

علت نامنظمي خواب در كودكان و نوجوان­ ها با افسردگي يا اضطراب، قابل تشخيص است. چنين فرض شده كه مشكلات خواب در ارتباط با اين شرايط است. اين مطالعه مي­خواهد ثابت كند كه خواب نامنظم احتمالا افسردگي و اضطراب را بيش تر مي كند. بر اساس داده ­هاي مطالعات قبلي هنگام درمان بيشتر از ۴۷% افسردگي­ ها بيخوابي نيز درمان مي شود.

درمان قطعي بي خوابي نوجوان تضميني بدون عوارض در مركز مشاوره ستاره ايرانيان با دستگاه هاي نوين، جديد و تكنيك هاي روانشناسي. رزرو وقت با شماره هاي ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امكان پذير است.

علايم بي خوابي در شب چيست
بي خوابي در نوجوانان بر اساس علائم زير تشخيص داده مي شود:

خواب آن ها باعث تجديد قوا نمي شود (خوابي كه احساس خستگي را تسكين نمي دهد).
به دشواري به خواب مي­روند.
نيمه­ شب بيدار مي­شوند.
براي برگشت به خواب دچار مشكل­ هستند.
صبح خيلي زود از خواب برمي­خيزند.
اگر نوجوانتان يك يا چندتا از اين علايم را روزانه اساسا به مدت يك يا چند ماه داشته باشد، بايد توسط دكتر عمومي­ش تحت سنجش و درمان قرار گيرد.

پژوهش در زمينه تاريخچه خواب، ثابت كرده است كه نوجوان­ ها ممكن است بيشتر مستعد نوع شبانه باشند و اينكه حتي ممكن است ديرتر از بزرگسالان آماده خواب باشند. تحقيقات نشان مي­دهد كه نوجوان ها در اين دسته شايد در طول هفته به خاطر مدرسه زودتر به خواب بروند؛ اما آخر هفته، دو ساعت ديرتر به رخت­خواب مي روند و دو ساعت هم ديرتر، از خواب برمي­خيزند.

نكته مهم براي والدين اين است كه با نوجوانتان كار كنيد تا يك برنامه خواب را تنظيم كند در رابطه با زمان وقتي كه به خواب مي روند و وقت كافي برايشان فراهم كند تا خواب پرآرامشي كه نياز دارند بدست آورند.

بي خوابي نوجوان نشانه چه بيماري است
۱.استرس

بي خوابي نشانه چه بيماري است؟ رويدادهايي مانند از دست دادن شغل يا مرگ يكي از عزيزان اغلب باعث بي خوابي مي شوند. استرس طولاني مدت و همچنين اختلال اضطراب، حملات پانيك و PTSD مي تواند منجر به عوارض بي خوابي در نوجوانان شود كه جدي تر است.

۲. افسردگي

افراد مبتلا به افسردگي به مراتب بيشتر در معرض مشكلات خواب از جمله بي خوابي در نوجوانان هستند. كساني كه داراي اختلالات اضطرابي، دوقطبي و وسواس فكري هستند نيز همينطور هستند.

۳. مشكلات تنفسي

خروپف شديد مي تواند آپنه خواب باشد كه تنفس شما را قطع مي كند و مي تواند صدها بار در شب شما را بيدار كند بدون اينكه آن را به خاطر نداشته باشيد، اما ممكن است روز بعد احساس كسالت كنيد. گاهي اوقات مشكل تنفسي به وزن شما مربوط مي شود، اما نه هميشه. آلرژي و آسم نيز مي تواند در تنفس شما اختلال ايجاد كند. پزشك مي تواند شما را براي اين شرايط آزمايش كند و به شما در مديريت و درمان آن ها كمك كند.

درمان قطعي بي خوابي تضميني بدون عوارض در مركز مشاوره ستاره ايرانيان با دستگاه هاي نوين، جديد و تكنيك هاي روانشناسي. رزرو وقت با شماره هاي ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امكان پذير است.

۴. زوال عقل

همراه با از دست دادن حافظه، آلزايمر و ساير اشكال زوال عقل مي تواند برخي افراد را ناآرام و بي قرار كند. فرد ممكن است در هنگام خواب گيج، مضطرب، بي قرار يا پرخاشگر باشد و شروع به قدم زدن، تكان خوردن يا حتي سرگرداني كند. گاهي اوقات اين رفتار محو مي شود، اما گاهي اوقات آن ها را تمام شب بيدار نگه مي دارد.

۵. اگزما

شرايطي مانند پسوريازيس و اگزما مي توانند باعث سوزش و خارش شديد پوست شما شوند كه تنها چيزي است كه مي توانيد به آن فكر كنيد. اگر بخوابيد، ممكن است آنقدر خود را بخارانيد دهيد كه دوباره بيدار شويد! خوشبختانه، كارهايي وجود دارد كه مي توانيد براي تسكين پوست خود انجام دهيد. اگر نمي دانيد علت خارش چيست، بهتر است به پزشك پوست مراجعه كنيد.

۶. بيماري پاركينسون

افراد مبتلا به اين بيماري نسبت به سايرين در سنين مشابه كمتر مي خوابند و بيشتر از خواب بيدار مي شوند. اين بيماري با سيگنال‌هاي مغزي و عصبي تداخل مي‌كند و احتمال اينكه شما دچار آپنه خواب شويد و براي ادرار از خواب بيدار شويد بيشتر است.

همچنين به نظر مي رسد اين وضعيت مرحله مهم خواب REM را مختل مي كند. اضطراب و افسردگي مرتبط مي تواند منجر به مشكلات خواب نيز شود. اما داروهايي كه به خواب شما كمك مي‌كنند ممكن است باعث سردرگمي بيشتر برخي از افراد با پاركينسون شوند.

۷. يائسگي

معمولاً در ميانسالي، بدن زن به آرامي توليد پروژسترون و استروژن را متوقف مي كند. تغيير تعادل هورمون‌ها و همچنين تغييرات ديگري كه معمولاً در اين زمان در زندگي اتفاق مي‌افتد، مي‌تواند شما را نسبت به چيزهايي مانند استرس كه بر خواب تأثير مي‌گذارد حساس‌تر كند. گرگرفتگي شديد (افزايش آدرنالين كه دماي بدن شما را افزايش مي دهد) مي تواند آنقدر ناراحت كننده باشد كه گاهي چندين بار در شب غرق در عرق از خواب بيدار شويد.

۸. مشكلات گوارشي

اختلالات گوارشي (GI) مانند سندرم روده التهابي (IBS) و بيماري رفلكس معده به مري (GERD) نيز با مشكلات خواب مرتبط هستند. حدود ۵۵ درصد از افراد مبتلا به مشكلات گوارشي مي گويند كه بي خوابي دارند اين امر باعث افزايش عوارض بي خوابي در نوجوانان مي شود.

۹. سندرم پيش از قاعدگي (PMS)

زنان مبتلا به سندرم پيش از قاعدگي (PMS) و اختلال نارسايي پيش از قاعدگي (PMDD) اغلب مشكل خواب دارند. اين معمولا كمي قبل يا در طول دوره شما اتفاق مي افتد. تغييرات هورموني مي تواند بر دماي بدن و توليد ملاتونين، هورموني مهم براي خواب، تأثير بگذارد. همچنين، تغييرات خلقي ناشي از PMS يا PMDD ممكن است خواب راحت شبانه را دشوارتر كند.

۱۰. برخي از داروها

داروهاي آلرژي، بيماري قلبي، فشار خون بالا، مشكلات تيروئيد و افسردگي (به ويژه SSRI ها مانند فلوكستين (پروزاك)) ممكن است باعث بي خوابي شوند. داروهاي ADHD و بيماري پاركينسون نيز مي توانند شما را بيدار نگه دارند، همراه با سودوافدرين كه در بسياري از داروهاي ضد احتقان بدون نسخه وجود دارد. بنابراين پيش از مصرف دارو حتما با پزشك خود در مورد عوارض جانبي آن صحبت كنيد.

كمبود چه ويتاميني باعث بيخوابي ميشود
ويتامين B12
كمبود ويتامين B12 با بسياري از مشكلات خواب مرتبط است، دريافت نكردن كافي اين ويتامين مي تواند برنامه روزانه شما را در طول شب خراب كند. ويتامين B12 همچنين براي سلامت قلب و سطح انرژي ما بسيار مهم است.

منيزيم
منيزيم در بيش از ۳۰۰ واكنش متابوليك در بدن نقش دارد (از جمله كاهش استرس و فشار خون، افزايش متابوليسم و قوي نگه داشتن اعصاب و ماهيچه‌ها) نقش دارد. منيزيم نه تنها مسئول كاهش اضطراب و بهبود كيفيت خواب است، بلكه باعث افزايش سطح انرژي باعث حفظ انرژي در طول روز نيز مي شود.

منبع:كانون مشاوران ايران-بي خوابي نوجوان نشانه چه بيماري است + عوارض و ۱۰درمان قطعي