| نظرات (0)
| ادامه مطلب...
نكاتي براي والدين فرزندان بيش فعال و اختلال كم كه سبب بهبود زندگي آن ها مي شود.
آيا فرزند شما اختلال كم توجهي و بيش فعالي دارد؟ در اين مقاله ياد مي گيريد كه براي مديريت رفتار آن ها و مقابله با چالش هاي رايج اختلال كم توجهي و بيش فعالي چه كار هايي مي توانيد انجام دهيد.
كمك به والدين فرزندان بيش فعال
كمك به والدين فرزندان بيش فعال
زندگي با يك كودك يا نوجوان مبتلا به اختلال بيش فعالي و كمبود توجه (ADD) مي تواند خسته كننده و حتي طاقت فرسا باشد.
اما به عنوان والدين مي‌توانيد به فرزندتان كمك كنيد تا بر چالش‌هاي روزانه غلبه كند، انرژي خود را به عرصه‌هاي مثبت هدايت كند و آرامش بيشتري را به خانواده‌تان بياوريد و هر چه زودتر و مداوم‌تر به مشكلات فرزندتان بپردازيد، شانس بيشتري براي موفقيت در زندگي خواهد داشت.
كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي عموماً داراي نقص هايي در عملكرد اجرايي نيز هستند: توانايي فكر كردن، برنامه ريزي از قبل، سازماندهي، كنترل تكانه ها و تكميل وظايف.
اين بدان معناست كه شما در فرايندي كه فرزندتان به تدريج مهارت هاي اجرايي خود را به دست مي آورد، بايد مسئوليت اجرايي را بر عهده بگيريد و راهنمايي هاي بيشتري ارائه دهيد.
اگرچه علائم اختلال كم توجهي و بيش فعالي نمي تواند چيزي جز خشم در شما برانگيزد، اما مهم است كه به ياد داشته باشيد كودكي كه شما را ناديده مي گيرد، آزار مي دهد يا شما را خجالت مي‌دهد، عمداً اين كارها را انجام نمي دهد.
كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي، مي‌خواهند ساكت بنشينند، مي خواهند اتاق هاي خود را مرتب و منظم كنند، مي‌خواهند هر كاري كه والدينشان مي‌گويند انجام دهند، اما نمي‌دانند چگونه بايد اين كارها را انجام دهند.
اگر در نظر داشته باشيد كه بيش فعالي به همان اندازۀ شما كودكتان را هم نااميد مي‌كند، عكس‌العمل به روشهاي مثبت و حمايتي بسيار آسان تر خواهد بود.
با صبر، شفقت و حمايت فراوان، مي توانيد اختلال كم توجهي و بيش فعالي دوران كودكي را مديريت كنيد و در عين حال از يك خانه پايدار و شاد لذت ببريد.
خانواده و والدين فرزندان بيش فعال
قبل از اينكه بتوانيد فرزند مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي را به طور موفقيت آميزي كنترل كنيد، درك تأثير علائم فرزندتان بر خانواده به عنوان يك كل ضروري است.
كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي رفتارهاي زيادي از خود نشان مي دهند كه مي تواند زندگي خانوادگي را مختل كند. آن ها اغلب دستورات والدين را نمي شنوند، بنابراين از آن ها اطاعت نمي كنند.
آن ها بي نظم هستند، به راحتي حواسشان پرت مي شود و ساير اعضاي خانواده را منتظر نگه مي دارند. يا كارهايي را شروع كرده و سپس فراموش مي‌كنند كه آن ها را به پايان برسانند، چه رسد به اينكه بعد از انجام جاي آن ها را تميز كنند.
كودكاني كه مشكلات تكانشگري دارند، اغلب مكالمات را قطع مي‌كنند، در زمان هاي نامناسب توجه مي‌خواهند، و قبل از اينكه فكر كنند صحبت مي‌كنند و چيزهاي عجيب يا شرم‌آور مي‌گويند. اغلب به سختي مي توان آن ها را به رختخواب برد و خواباند.
كودكان بيش فعال ممكن است خانه را بهم بريزند يا حتي خود را در معرض خطر فيزيكي قرار دهند.
كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي
به دليل اين رفتارها، خواهر و برادر كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي با چالشهايي روبرو هستند. نيازهاي آن ها اغلب كمتر از نيازهاي كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي مورد توجه قرار مي گيرد.
ممكن است وقتي اشتباه مي كنند با شدت بيشتري مورد سرزنش قرار گيرند و موفقيت هايشان كمتر مورد تحسين قرار گيرد يا بديهي انگاشته شود.
آن ها ممكن است به عنوان دستيار والدين به حساب آيند و اگر خواهر يا برادر مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي تحت نظارت آن ها رفتار نادرست داشته باشد، سرزنش شوند.
در نتيجه، ممكن است عشق خود را به برادر يا خواهر مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي به حسادت و كينه ختم شود.
الزام نظارت بر كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي مي تواند از نظر جسمي و ذهني خسته كننده باشد. ناتواني كودك شما در “گوش دادن” مي تواند منجر به نااميدي و آن نااميدي تبديل به خشم شود كه به دنبال آن باعث احساس گناه در مورد عصباني شدن از كودك مي شود.
رفتار فرزندتان مي تواند شما را مضطرب كند. اگر تفاوت اساسي بين شخصيت والدين فرزندان بيش فعال با كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي وجود داشته باشد، پذيرش رفتار آن ها بسيار دشوار مي شود.
هوش هيجاني
چگونه هوش هيجاني خود را تقويت كنيم + بازي براي كودكان
براي مقابله با چالش هاي تربيت كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي، بايد بتوانيد تركيبي از شفقت و ثبات را به دست آوريد.
زندگي در خانه اي كه هم عشق و هم ساختار را فراهم مي كند بهترين چيز براي كودك يا نوجواني است كه در حال يادگيري مديريت اختلال كم توجهي و بيش فعالي است.
توصيۀ ۱ به والدين فرزندان بيش فعال: مثبت و سالم بمانيد
به عنوان والدين، زمينه را براي سلامت عاطفي و جسمي فرزندتان فراهم كنيد. شما بر بسياري از عواملي كه مي تواند بر علائم اختلال فرزندتان تأثير مثبت بگذارد، كنترل داريد.
نگرش مثبت را حفظ كنيد. بهترين دارايي شما براي كمك به فرزندتان در مواجهه با چالش هاي اختلال كم توجهي و بيش فعالي، نگرش مثبت و عقل سليم شماست. وقتي آرام و متمركز هستيد، به احتمال زياد مي توانيد با فرزندتان ارتباط برقرار كرده و به او كمك كنيد آرام و متمركز باشد.
ملاحظۀ همه چيز را بكنيد. به ياد داشته باشيد كه رفتار فرزند شما با يك اختلال مرتبط است و بيشتر اوقات عمدي نيست. حس شوخ طبعي خود را حفظ كنيد. آنچه امروز شرم آور است ممكن است ده سال بعد يك داستان خانوادگي خنده دار باشد.
چيزهاي كوچك را ناديده بگيريد و اهل مسامحه باشيد. زماني كه فرزندتان دو تكليف ديگر را به اضافه تكاليف روزانه انجام داده باشد، يك تكليف انجام نشده، چيز مهمي نيست.
اگر والدين فرزندان بيش فعال كمال گرا باشيد، نه تنها دائماً ناراضي خواهيد بود، بلكه انتظارات غيرممكني را براي كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي ايجاد خواهيد كرد.
به فرزند خود ايمان داشته باشيد.
در مورد هر چيزي كه در مورد فرزندتان مثبت، ارزشمند و منحصر به فرد است فكر كنيد يا حتي فهرستي مكتوب كنيد. به فرزندتان اعتماد كنيد كه مي تواند ياد بگيرد، تغيير كند، بالغ و موفق شود. هرروزه در حين مسواك زدن دندان ها يا درست كردن قهوه اين اعتماد را ايجاد كنيد.
۲-مراقبت از خود
به عنوان الگوي فرزندتان و مهمترين منبع قدرت، داشتن يك زندگي سالم حياتي است. اگر بيش از حد خسته شده ايد يا به كلي صبرتان تمام شده است، در خطر از دست دادن ساختار و حمايتي هستيد كه با دقت براي كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي خود تنظيم كرده ايد.
به دنبال حمايت باشيد. يكي از مهم ترين نكاتي كه بايد در تربيت كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي اين است كه مجبور نيستيد اين كار را به تنهايي انجام دهيد.
با پزشكان، درمانگران و معلمان فرزندتان صحبت كنيد. به يك گروه حمايتي سازمان يافته براي والدين كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي بپيونديد.
اين گروه ها انجمني براي مشاوره دادن و دريافت مشاوره ارائه مي دهند و مكاني امن براي تخليه احساسات و به اشتراك گذاشتن تجربيات فراهم مي كنند.
استراحت كنيد. دوستان و خانواده مي‌توانند در مورد پيشنهاد نگهداري از كودك فوق‌العاده باشند. ممكن است در مورد ترك كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي احساس گناه كنيد.
دفعه بعد، پيشنهاد آن ها را بپذيريد و صادقانه درباره بهترين نحوه رفتار با فرزندتان با آن ها صحبت كنيد.
منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-حتما والدين فرزندان بيش فعال و اختلال كم توجهي بخوانند
:: موضوعات مرتبط:
آموزش روانشناسي
:: برچسب‌ها:
فرزندان بيش فعال، بيش فعالي، اختلال كم توجهي،
خبرنامه پیامکی 
