روانشناسي نوين

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در كودكان

آيا فكر مي كنيد فرزند شما ممكن است اختلال كمبود توجه و بيش فعالي داشته باشد؟ در اينجا نحوه تشخيص علائم و نشانه هاي اختلال بيش فعالي، كمبود توجه و دريافت كمك مورد نياز آورده شده است.

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در كودكان

تفاوت اختلال كمبود توجه و بيش فعالي (ADHD) با اختلال كمبود توجه (ADD) چيست؟
طبيعي است كه كودكان گهگاه تكاليف خود را فراموش كنند، در طول كلاس روياپردازي كنند، بدون فكر عمل كنند، يا سر ميز شام بي قرار شوند. اما بي توجهي، تكانشگري و بيش فعالي از نشانه هاي اختلال كمبود توجه بيش فعالي (ADHD) هستند كه گاهي اوقات به عنوان اختلال كمبود توجه (ADD) شناخته مي شوند.

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي يك اختلال عصبي (رشدي شايع است كه معمولاً در اوايل دوران كودكي، معمولاً قبل از هفت سالگي ظاهر مي شود) است.

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي مهارت پاسخ هاي خود به خودي را براي كودكان دشوار مي كند، پاسخ هايي كه مي تواند شامل همه چيز از حركت گرفته تا گفتار و توجه باشد. همه ما بچه‌هايي را مي‌شناسيم كه نمي‌توانند آرام بنشينند.

به نظر مي‌رسد هرگز گوش نمي‌دهند، دستورالعمل‌ها را هر چقدر هم كه واضح ارائه كنيد، دنبال نمي‌كنند، يا در زمآن هاي نامناسب نظرات نامناسب را بيان مي‌كنند.

گاهي اوقات به اين كودكان برچسب مشكل ساز مي زنند يا به دليل تنبلي و بي انضباطي از آن ها انتقاد مي‌كنند. با اين حال، ممكن است اختلال كمبود توجه و بيش فعالي داشته باشند.

آيا اين رفتار كودك طبيعي است يا ناشي از اختلال كمبود توجه و بيش فعالي؟
تمايز بين اختلال كمبود توجه و بيش فعالي عادي «رفتار بچه» مي تواند دشوار باشد. اگر فقط چند علامت را مشاهده كرديد، يا علائم فقط در برخي شرايط ظاهر شد، احتمالاً اختلال كمبود توجه و بيش فعالي نيست.

اما اگر كودك شما تعدادي از علائم و نشانه‌هاي اختلال كمبود توجه و بيش فعالي را نشان مي‌دهد كه در همه موقعيت‌ها (در خانه، مدرسه، و در بازي) وجود دارد وقت آن است كه نگاه دقيق‌تري به اين موضوع داشته باشيد.

زندگي با كودك مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي مي تواند خسته كننده و طاقت فرسا باشد، اما به عنوان والدين كارهاي زيادي مي توانيد انجام دهيد تا علائم را كنترل كنيد، بر چالش هاي روزانه غلبه كنيد و آرامش بيشتري را به خانواده خود بياوريد.

باورهاي غلط و حقايق در مورد اختلال كمبود توجه و بيش فعالي
باور غلط: همه كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بيش فعال هستند.

واقعيت: برخي از كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بيش فعال هستند، اما بسياري ديگر كه مشكلات توجه دارند، بيش فعال نيستند. كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي كه بي توجه بوده اما بيش از حد فعال نيستند، ممكن است سر به هوا و بي انگيزه به نظر برسند.

باور غلط: كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي هرگز نمي توانند توجه كنند.

واقعيت: كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي اغلب مي توانند روي فعاليت هايي كه از آن لذت مي برند تمركز كنند. اما مهم نيست كه چقدر تلاش مي كنند، زماني كه كارشان خسته كننده يا تكراري است، در حفظ تمركز مشكل دارند.

باور غلط: كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي اگر بخواهند مي توانند بهتر رفتار كنند.

واقعيت: كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي ممكن است تمام تلاش خود را براي خوب بودن انجام دهند، اما هنوز نمي توانند آرام بنشينند، ساكت بمانند يا توجه كنند. آن ها ممكن است نافرمان به نظر برسند، اما اين بدان معنا نيست كه آن ها عمداً اينگونه رفتار مي كنند.

باور غلط: در نهايت اختلال كمبود توجه و بيش فعالي كودكان از بين مي‌رود.

واقعيت: اختلال كمبود توجه و بيش فعالي اغلب تا بزرگسالي ادامه مي‌يابد، بنابراين منتظر نمانيد تا فرزندتان از اين مشكل پيشي بگيرد. درمان مي تواند به كودك شما كمك كند تا علائم را مديريت كرده و به حداقل برساند.

باور غلط: دارو بهترين گزينۀ درماني براي اختلال كمبود توجه و بيش فعالي است.

واقعيت: دارو اغلب براي اختلال كمبود توجه تجويز مي شود، اما ممكن است بهترين گزينه براي كودك شما نباشد. درمان مؤثر اختلال كمبود توجه و بيش فعالي شامل آموزش، رفتار درماني، حمايت در خانه و مدرسه، ورزش و تغذيه مناسب است.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در كودكان