روانشناسي نوين

تغيير نگاه جوان هاي امروزي به زندگي مشترك، تحصيلات بيشتر و رفاه بالاتر به خودي خود تغيير نگاه مثبتي است اما وقتي مانع از يك هدف بزرگ به نام ازدواج شود، تبديل به تغييري آسيب زا مي شود كه بايد آن را مديريت كرد. مديريت كردن، به معني حذف يك نگرش يا ايده آل نيست. بلكه بايد طوري آن را به كار بست كه به اهداف ديگر صدمه نزند.در ادامه به بعضي موانع فرهنگي و اجتماعي ازدواج جوان ها اشاره مي كنيم كه شناخت آنها اولين گام برطرف كردن شان است.

۱ – مشكلات خانوادگي
مشكلات خانوادگي يكي از موانع مهم ازدواج است؛ مشكلاتي همچون تفاوت سطح فرهنگي خانواده ها، افزايش سطح توقع خانواده ها در انتخاب همسر، كفيل يا سرپرست خانواده بودن پسر، بيماري والدين، آسيب هاي اجتماعي خانواده مثل فوت، طلاق، اختلاف والدين، اعتياد و سوء سابقه. در اين مورد، بايد گفت كه مساله به گونه اي نيست كه به سادگي از كنار آن بگذريد. مشكلات خانوادگي به طور جدي مي توانند روي زندگي مشترك سايه بيندازند و روابط زوج ها را بحراني كنند.

۲- سخت گيري در انتخاب
معيارها مرتبا به روز مي شوند و ديگر كسي به دنبال شخص مناسب نيست. همه بهترين را مي خواهند. پسراني كه به ۴۰سالگي رسيده اند، براي ازدواج دنبال دختراني كه سن متناسب با آنها داشته باشد نمي گردند. بلكه هنوز زني بيست و چند ساله را انتخاب مي كنند. پسراني كه تحصيلات عاليه ندارند، به دنبال زناني تحصيل كرده، اجتماعي و موفق مي گردند. دختراني كه وضع مالي خانواده شان متوسط بود، انتظار دارند خواستگار ثروتمندي از راه برسد و رفاهي را براي آنها فراهم كند كه پدرشان بعد از سال ها تلاش و كار نتوانسته برايشان فراهم كند و….اين يعني معيارها جا به جا شده و افراد بدون توجه به تناسب، انتخاب هاي سختگيرانه و رويايي دارند. انتخاب هايي كه شايد به سادگي محقق نشود و سن ازدواج را بالا ببرد.
انصراف از ازدواج با عواملي همچون افزايش سطح تحصيلات و… مرتبط است. نتايج بررسي در ايران نشان مي دهد كه گرايش به تحصيلات صرفاً ۲ تا ۳ سال به افزايش ميانگين سن ازدواج منجر مي شود

۳ -نداشتن خواستگار مناسب
مسئله تحول زندگي هاي كنوني به خصوص در شهرهاي بزرگ، مهاجرت ها، گسستگي هاي قومي و فرهنگي و نبود ارتباط هاي محلي، باعث شده كه فرصت هاي شناخت خانوادگي در بين خانواده ها كم شود؛ بنابراين خواستگارهاي مناسب با شرايط خانوادگي دختران كم مي شود. به خصوص كه دختران امروزي بيشتر اجتماعي، مستقل و تحصيل كرده هستند و ديگر نمي توانند با چهارچوب هاي سنتي قديمي ازدواج كنند. بنابراين به دنبال پسراني هم كفو خود مي گردند كه شايد به سادگي پيدا نشوند.

۴- مانع انگاري تحصيلات
انصراف از ازدواج با عواملي همچون افزايش سطح تحصيلات و… مرتبط است. نتايج بررسي در ايران نشان مي دهد كه گرايش به تحصيلات صرفاً ۲ تا ۳ سال به افزايش ميانگين سن ازدواج منجر مي شود. اما تحصيل و ازدواج، هيچ كدام مانع ديگري نيست، بلكه نوع انتخاب مانع است. پس با انتخاب صحيح فردي كه تمايل دارد، همسرش تحصيلات بالا كسب كند و درك شرايط موجود در زمان تحصيل -از قبيل بيكاري، شغل پاره وقت، كم بودن اوقات فراغت و …- از جانب همسر و خانواده او و نهايتاً پايين آوردن توقعات مادي و معنوي طرفين، مي توان در زمان مناسب به ازدواجي پايدار دست يافت.

منبع:مشاوره ازدواج-موانع و مشكلات ازدواج جوانان