|
جامعه ناشنوانان به صورت روزمره با چالش هاي مربوط به لقب گذاري ها، تعصبات و ارتباطات مواجه است، ولي داراي يك سري چالش هاي ديگري هم مي باشند.
مطالعات صورت گرفته نشان داده است كه افراد ناشنوا، دو برابر افراد عادي از مشكلات سلامت رواني رنج مي برند و همچنين در دسترسي به خدمات سلامت روان واقعي داراي مشكلات بيشتري هستند.
مشكلات سلامت رواني رايجي كه در بين جامعه ناشنوايان وجود دارد شامل افسردگي، اضطراب و بيماري هاي شديدي همانند اختلال دو قطبي و اسكيزوفرنيا مي باشد.
افراد ناشنوا علاوه بر مشكل ارتباط برقرار كردن با مراقبان، از مشكلات بيماري رواني هم رنج مي برند – محققان نتيجه گيري كرده اند كه لب خواني كافي نمي باشد، مفسراني كه علائم زباني را متوجه مي شوند، بسيار نادر هستند و بيشتر ابزارهاي تشخيص بستگي به دانشي دارد كه در بين افراد ناشنوا رايج نمي باشد.
سلامت روان ناشنوايان - مشاوركو (3)
سلامت روان ناشنوايان در جامعه
اكثر افراد داراي برخي معايب شنيداري مي باشند – بر اساس يكي از مطالعات صورت گرفته، بين ۱۵ درصد تا ۲۶ درصد از افراد داراي معايب شنيداري هستند.
ولي اين يك مشكل متفاوتي براي افراد كاملا ناشنوا مي باشد، به خصوص در صورتي كه اين افراد قبل از آنكه شانس يادگيري زبان گفتاري را داشته باشند، دچار ناشنوايي شوند.
تقريبا از هر ۱۰۰۰۰ نفر، يك نفر در اين گروه قرار مي گيرد و اكثر آنها خودشان را به عنوان اقليت فرهنگي مي دانند كه به جاي زبان گفتاري از زبان اشاره اي استفاده مي كنند.
چالش هاي مربوط به عملكرد در دنياي شنيداري
چالش هاي مربوط به عملكرد در دنياي شنيداري مي تواند منجر به مشكلات سلامت رواني شود. در يك مطالعه اي كه شامل افراد داراي معايب شنيداري بود، ۴۱% از افراد شركت كننده بر اين باور بودند كه مشكلات رابطه اي به دليل استرس هاي خانوادگي و تعصب هايي ايجاد مي شود.
مي تواند منجر به ايجاد افسردگي اجتماعي، سوء استفاده از مواد يا در برخي مواقع رفتار خشونت آميز شود يا در ايجاد اين موارد نقش داشته باشد.
ساير مطالعات صورت گرفته نتيجه گيري كردند كه يك چهارم از دانش آموزان ناشنوا، داراي مشكلات يادگيري، تاخير رشد يافته، معايب بصري يا اوتيسم مي باشند.
مشكلات ارتباطي كودك ناشنوا
كودكان ناشنوايي كه در ارتباط برقرار كردن با خانواده هايشان مشكل دارند، نسبت به كودكان ناشنوايي كه مشكلات محدودي در ارتباط برقرار كردن با اعضاي خانواده شان دارند يا هيچ نوع مشكلي ندارند، چهار برابر بيشتر در معرض اختلال هاي سلامت رواني قرار دارند.
همچنين قلدري كردن نسبت به كودكان ناشنوا در محيط مدرسه مي تواند يك مورد عادي باشد، و احتمال قرباني شدن در تجاوز جنسي در رابطه با پسران و دختران ناشنوا بيشتر مي باشد.
ارتباط مورد نياز مي باشد، ولي محدود است
دسترسي به خدمات سلامت روان براي افراد ناشنوا به سختي امكان پذير است. يك مطالعه كوچك صورت گرفته كه شامل ۵۴ شركت كننده بود، نتيجه گيري كرد كه بيش از نيمي از افراد قادر به پيدا كردن خدمات سلامت رواني نبودند كه افراد ناشنوا بتوانند از آن استفاده كنند.
علاوه بر اين، موارد مربوط به شرايط روان پزشكي همانند اختلال هاي رواني در بين افراد ناشنوا كه تشخيص داده نشده اند، زياد مي باشد و علت اصلي آن مشكلات ارتباطي مي باشد كه عبارتند از:
علت اصلي آن مشكلات ارتباطي ناشنوايان
· كمبود مفسران باتجربه ما بين زبان انگليسي و زبان اشاره اي
· مشكلات مربوط به ترجمه زبان گفتاري و زبان شنيداري
· تفاوت هايي در نحوه نشان دادن و درك سلامت رواني در افراد ناشنوا
در رابطه با اين افراد، خواندن و نوشتن نمي تواند جايگزين مناسب و كافي براي زبان گفتاري باشد. معايب شنيداري منجر به ايجاد اختلال هاي زيادي در واژگان افراد مي شود، به نحوي كه توانايي نوشتاري و خواندن افراد فارغ التحصيل شده ناشنوا از مدرسه، مشابه توانايي نوشتاري و خواندن افراد معمولي مي باشد كه در حين تحصل مدرسه اي هستند.
علاوه بر اين، لب خواني با دقت ۱۰۰% صورت نمي گيرد – افراد بزرگسال ناشنوا، به طور متوسط ۲۶ تا ۴۰ درصد از سخنان بيان شده را مي توانند لب خواني كنند.
سلامت روان ناشنوايان – مشاوركو جامعه
چگونه مي توان به خدمات سلامت روان دسترسي داشت؟
به دليل وجود داشتن مشكلات ارتباطي، اكثر شركت كنندگان در مطالعه مربوط به افراد ناشنوا به اين نتيجه رسيده اند كه افراد ناشنوا براي استفاده از خدمات سلامت رواني، متخصصان ناشنوا را ترجيح مي دهند.
علاوه بر اين، استفاده كردن از مفسران با تجربه هم اهميت زيادي دارد … ولي همه اين كارها فقط اولين مرحله در كمك به دسترسي افراد ناشنوا به خدمات سلامت رواني مناسب مي باشد.
مشكلات مربوط به زمان در شناسايي اختلال
مشكلات مربوط به زمان يك عامل مهمي در تشخيص اختلال هاي رواني مي باشد – سوالاتي از قبيل “آيا در يك سال گذشته، مشكلات خوابي را براي يك ماه يا يك دوره بيشتري تجربه كرده ايد؟
” يا “آيا اين مشكلات را براي شش ماه يا يك دوره بيشتر داشته ايد؟” ، از جمله سوالات رايج پرسيده شده مي باشند. با اين وجود، بيان كردن اين مشكلات با استفاده از زبان اشاره به سختي امكان پذير مي باشد، چرا كه شامل عباراتي از قبيل “احساس در لبه بودن” مي باشد.
نكته آخر عبارت از اين است كه سوالات مربوط به مصاحبه هاي تشخيصي كه مربوط به دانش در رابطه با مواردي مي باشد كه احتمال شنيدنشان وجود دارد، مربوط به مشكلات واقعي مي باشد: فردي كه در كل زندگي خودش ناشنوا بوده است، در صورت شنيدن “صداهاي شنيداري” چه دركي خواهد داشت؟
تفاوت مهمي كه بايد شناسايي شوند
همچنين متخصصان سلات روان بايد نحوه تشخيص و شناسايي تفاوت هاي موجود در نحوه ابراز عواطف و احساسات افراد ناشنوا را نسبت به افراد شنوا ياد بگيرند.
براي مثال، شخصي كه ناشنا است ممكن است كه به دنبال جلب توجه باشد. در حالي كه اين رفتار براي افرادي كه مي شنوند، يك رفتار پرخاشگرانه محسوب مي شود، ولي اين مورد در جامعه ناشنوايان كاملا پذيرفته شده و معمولي مي باشد.
همچنين، در حاليكه نشان دادن زيبايي در بين افراد شنوا از طريق اخم كردن نشان داده مي شود، ولي افراد ناشنوا از اين ابراز احساس مشخص براي بيان كردن معنا استفاده مي كنند.
در واقع يكي از مطالعات صورت گرفته به اين نتيجه دست يافت كه متخصصان باليني اكثر موارد خوانده شده سريع را به عنوان علامتي از رفتار روان پريشي در نظر مي گيرند و به عنوان تغيير در وضعيت رواني كه در واقعيت نشان داده شده است، در نظر نمي گيرند.
همچنين علائم محدوي در زبان گفتاري وجود دارد و اين زبان نمي تواند تغييرات دقيق صورت گرفته در وضعيت رواني را بيان كند.
براي كمك به افراد ناشنوا چه كارهايي را مي توان انجام داد؟
يكي از مطالعات صورت گرفته در مورد محدويت هاي فرهنگي و زباني در مورد سلامت روان نتيجه گيري كرده است كه اكثر افراد ناشنوا، نسبت به انجام تعهد خودشان به صورت نادرست ترس دارند، چرا كه آنها نمي توانند با كاركنان موجود ارتباط برقرار كنند.
يكي از شركت كنندگان بيان كره بود “حتي در صورتي كه از بخش اطلاعات (مربوط به بيمارسان روان شناختي) راهنمايي بخواهم، عدم ارتباط مي تواند باعث شود كه من يك كار اشتباهي انجام بدهم … من نمي خواهم به آنجا بروم، حتي براي يك ويزيت!”
همچنين اين مطالعه نشان داد مشاركت كنندگاني كه به صورت اشتباه منظور متخصصان را متوجه مي شوند، احساس مي كنند كه يك سطح ظاهري از ارتباط كافي مي باشد.
بيماران داراي اختلال رواني كه قبل از يادگيري صحبت كردن
بيماران داراي اختلال رواني كه قبل از يادگيري صحبت كردن
يكي از مطالعات صورت گرفته به صورت خاصي بر روي بيماران داراي اختلال رواني كه قبل از يادگيري صحبت كردن، دچار ناشنوايي شده بودند مطالعه صورت داد و نتيجه گيري كرد كه اين افراد در هنگام تشخيص دادن، بر روي علائم مستند شده و ساير اطلاعات تاكيد مي كنند.
هر چند كه حل كردن اين مشكلات به سختي امكان پذير است، ولي يك سري راه حل هايي در مورد اين مشكلات وجود دارند. افراد داراي مشكلات شنوايي بايد تشويق شوند كه از دوره هاي برگزار شده در زمينه سلامت روان استفاده كنند و متخصصان سلامت روان بايد از مترجم هاي بيشتري براي كار بر روي بيماران رواني استفاده كنند.
انجمن ملي ناشنوايان بيان كرده است كه افراد ناشنوا اين حق را دارند تا به متخصصان سلامت رواني مراجعه كنند كه در رابطه با كار بر روي افراد ناشنوا يا افراد داراي مشكلات شنيداري، داراي تجربه مناسبي مي باشند.
همچنين اين سازمان بيان كرده است كه افراد ناشنوا اين حق را دارند كه “بر اساس زبان و حالت ارتباطي كه براي آنها موثر مي باشد”، ارتباط برقرار كنند و تشخيص و توصيه هاي ارائه شده براي درمان را به صورت دقيقي درك كنند.
متخصصان باليني كه در زمينه كار بر روي افراد داراي مشكلات شنيداري بي تجربه و يا كم تجربه مي باشند، بايد با احتياط زيادي بر روي اين افراد كار كنند و در هنگام ارائه تشخيص در مور ناشنوايان، سعي كنند از ديدگاه ساير متخصصان هم استفاده كنند.
علاوه بر اين، براي از بين بردن محدوديت هاي زباني كه منجر به مشكل تر شدن ارتباط مي شوند، به انجام تحقيقات و تلاش هاي بيشتري نياز وجود دارد.
نويسنده: مشاوركو
تمامي حقوق براي مشاوركو : مركز مشاوره روانشناسي و مشاوره آنلاين محفوظ بوده و هرگونه كپي برداري از محتواي انجمن پيگرد قانوني دارد. فقط با ذكر نام و لينك بلامانع است.
منبع:مشاوركو : مركز مشاوره روانشناسي و مشاوره آنلاين-سلامت روان ناشنوايان و محدوديت هاي مراقبتي
:: ات مرتبط:
:: برچسب‌ها:
خبرنامه پیامکی 
