روانشناسي نوين

بازيهاي ويدئويي يك فعاليت محبوب براي افراد در تمام سنين شده است. بازي ويدئويي يك صنعت چندين بيليون دلاري است كه نسبت به فيلمها و DVD ها پول بيشتري به ارمغان مي اورد. به طور متوسط دختران روزانه بيش از يك ساعت و پسران بيش از دو ساعت را به اين بازي‌ها اختصاص مي‌دهند. نوجوانان وقت بيشتري نسبت به كودكان كوچكتر براي اين بازيها مي‌گذارند. بازيهاي ويدئويي بسيار پيچيده و واقع گرايانه شده اند. برخي از بازيها به اينترنت متصل هستند كه به كودكان و نوجوانان اجازه ميدهد تا هم با يكديگر بازي كنند و هم با بزرگسالان و همسالان ناآشنا صحبت كنند.

در حاليكه برخي از اين بازي‌ها محتواي آموزشي دارند، بسياري از محبوبترين بازيها بر موضوعات منفي تاكيد دارند و انها را ترويج ميدهند:

كشتن افراد يا حيوانات
استفاده و سوء استفاده از مواد مخدر و الكل
رفتار مجرمانه وبي احترامي به قدرت و قانون
استثمار جنسي و خشونت دربرابر زنان
كليشه هاي نژادي، جنسي و جنسيتي
زبانناپاكوحركاتزشتوناپسند
مطالعه كودكان در معرض خشونت نشان ميدهد كه انها ممكن است در آينده دربرابر خشونت بي تفاوت باشند، انرا تقليد كنند و رفتار متجاوزانه تري نشان دهند. كودكان جوانتر و كودكاني كه مشكلات احساسي، رفتاري يا اموزشي دارند ممكن است بيشتر تحت تاثير عكس‌هاي خشن قرار بگيرند.

بازي متناسب با سن در حد اعتدال مي‌تواند لذت بخش و سالم باشد. برخي از بازيهاي ويدئويي ممكن است مهارت‌هاي يادگيري و حل مسئله را ارتقاء دهند و به توسعه مهارتهاي حركتي ظريف و هماهنگي كمك كنند. با اين حال نگرانيهايي درباره اثر بازيهاي ويدئويي روي افراد جوان كه بطور افراطي بازي ميكنند وجود دارد. كودكان و نوجوانان مي‌توانند بيش از حد درگير اين بازيها شوند. انها ممكن است در كنترل زمان بازي خود مشكل داشته باشند. انها ممكن است دربرابر تلاش والدين براي محدود كردن زمان بازي مقاومت كنند. سپري كردن زمان بيش از حد روي اين بازيها منجر به:

گذراندن زمان كمتربراي كارهاي اجتماعي با دوستان و خانواده

مهارت‌هاي اجتماعي ضعيف

گذراندن زمان دور از خانواده، تكاليف مدرسه و سرگرميهاي ديگر

نمرات پايينتر

مطالعه كمتر

تمرين كمتر و اضافه وزن

كاهش خواب و كيفيت خواب كمتر

افكار و رفتار خشونت اميز

بررسي خشونت در بازيهاي ويدئويي و آنلاين كودك و نوجوان

نكاتي براي والدين

والدين مي‌توانند به فرزندانشان كمك كنند تا از بازيها لذت ببرند و از مشكلات اجتناب كنند بوسيله :

جلوگيري از بازيها در كودكان قبل از سن مدرسه
چك كردن رده بندي بازي و مناسب بودن آن براي كودك (بازي آنلاين و ويدئويي پسرانه يا دخترانه، بازي ويدئويي جنگي يا …)
انجام بازيهاي ويدئويي با فرزندان براي به اشتراك گذاشتن تجربه و بحث درمورد محتوا

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-بررسي خشونت در بازيهاي ويدئويي و آنلاين كودك و نوجوان

هر چه كودك كنجكاوتر باشد بيشتر مي آموزد. پرورش دادن حس كنجكاوي در كودك شما، يكي از مهم ترين روش هايي است كه مي توانيد به وي كمك كنيد كه در طول عمر خود يادگيرنده باشد.

كودكان در زمان تولد، يك يادگيرنده هستند و يك كنجكاوي طبيعي را در مورد نحوه انجام گرفتن كارهايي كه در جهان صورت مي پذيرد، دارند. كنجكاوي يك تمايلي براي يادگيري است. همچنين يك اشتياق و تمايلي براي پيدا كردن، كشف كردن و نشان دادن مي باشد.

والدين و سرپرستان، مجبور نيستند كه بچه خود را كنجكاو كنند يا بچه خود را مجبور به يادگيري كنند. تحقيقات بيانگر اين است كه در واقع يك تمايل دروني در كودكان، براي يادگيري وجود دارد ( كنجكاوي آنها) و نه يك عامل يا فشار بيروني، كه آنها را تشويق به رسيدن به يك تجربه جديد مي كند يا آنها را به يك موفقيت بزرگتر و طولاني مدت، در مدرسه سوق مي دهد.

يادگيري يك چيزي است كه همه كودكان همراه با آن متولد مي شوند. آنها در هنگام وارد شدن به جهان، اين انگيزه را دارند تا ياد بگيرند كه كارهاي صورت گرفته در سرتاسر جهان، به چه ترتيبي انجام مي پذيرد:

كودك تازه متولد شده، با چشم هاي خود به صداها، چهره ها و اشياء جالب توجه، نگاه مي كند.
يك كودك هشت ماهه، جغجغه را حركت مي دهد و آن را در دهان خود قرار مي دهد تا بداند كه نتيجه اينكار چه چيزي مي شود.
كودك نوپا يك چهار پايه را مي گيرد تا به بالايميز تلفن برود –و يك عروسكي كه دوست دارد با آن بازي كند را بردارد.
يك كودك ۲ ساله، وانمود مي كند كه يك مامور شهرداري است و همه حيوانات اسباب بازي خود را در داخل سبد خشك شوئي، ” كاميون آشغال” مي ريزد تا نشان دهد كه وي هم مي تواند مثل بقيه افراد، يك كاري را انجام دهد.

روش هايي براي پرورش دادن حس كنجكاوي
الگوهاي مورد علاقه را در دنياي اطراف ايجاد كنيد:
به پياده روي برويد و در مورد شگفتي هاي درختان، آسمان و ستاره ها تفكر كنيد. همچنين به بچه خود اجازه دهيد كه اين كار را همراه شما انجام دهد.

تمايلات و علاقه هاي طبيعي را كه وجود دارند، تشويق كنيد. بچه ها از طريق انجام دادن فعاليتي كه توجه و تخيل آنها را درگير مي كند، چيزهاي بيشتري ياد مي گيرند. اگر وي موسيقي دوست دارد، برايش موسيقي اجرا كنيد، ابزارات موسيقي را با هم بسازيد و استفاده كنيد، و همراه هم برقصيد.

روش هايي براي پرورش دادن حس كنجكاوي كودكان

سعي كنيد جواب هاي ساده و واضحي به سوالات وي دهيد كه مطابق با رشد بچه هم باشد.

شما به اين سوال كودك كه من از كجا آمدم بسته به اينكه سه ساله است يا سيزده ساله متفاوت پاسخ مي دهيد و صرفنظر از سن كودك، هميشه قبل از اينكه پاسخ بدهيد، از وي بپرسيد كه نظر خودش چه چيزي هست.

يك كودك پنج ساله از مادرش پرسيد،” من از كجا بوجود آمده ام؟” ، مادرش همه چيز را در مورد فرآيند توليد نسل به وي توضيح داد ( با اضطراب و همراه با لكنت). بچه وي با تعجب به مادر نگاه كرد، و در آخر اين جواب را داد، ” منظور من اينه كه آيا من هم مانند پدرم از نيويورك آمده ام يا يك جاي ديگر؟”

و اگر جواب را نمي دانيد، به او بگوييد كه نمي دانيد. بگذاريد بدانند كه لزومي ندارد انسان همه جواب ها را بداند. همچنين اين كار يك فرصتي را براي پيدا كردن الگوي يافتن جواب، فراهم مي سازد. همراه وي به كتاب خانه برويد يا با يك شخص ديگري كه ممكن است جواب را بداند صحبت كنيد.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-روش هايي براي پرورش دادن حس كنجكاوي كودكان

هر كسي يك حرفه يا شغلي دارد. كار بچه ها رشد كردن، ياد گرفتن و انجام دادن تكاليف مدرسه و بازي مي باشد. كار درماني (occupational therapy) به بچه هايي كه اختلال فيزيكي، احساسي و يا ادراكي دارند، كمك مي كند تا فعاليت هاي روزانه خود همانند مسواك زدن دادان و يا پوشيدن كفش و جوراب را انجام دهند.

برخي از كاردمانگران حرفه اي، به بچه ها كمك مي كنند تا روش هاي جايگزيني را براي انجام بازي هاي مورد علاقه خود پيدا كنند كه به دليل بيمار بودن يا صدمه ديدنشان، قادر به انجام آن نبودند. برخي از اين بچه ها شرايطي دارند كه براي انجام كارهاي خود نياز به كمك براي نوشتن دست نوشته هاي خود يا پيشرفت در استراتژي ياد گيري ، دارند ، تا به آن ها كمك كند تا در كلاس تمركز خود را حفظ كنند و تكاليف خود را انجام دهند.

كاردرماني و كودكان
كاردرماني به بچه ها كمك مي كند تا نيازهاي خاص خود را تا حد ممكن به صورت مستقل انجام دهند يا به كودكاني كه بعد از يك بيماري طولاني يا صدمه ديدن سخت به مدرسه بر مي گردند، كمك كنند. برخي از افراد بر اين باورند كه يك درمانگر جسمي شما را در وضعيتي قرار مي دهد كه مي خواهيد به آن برسيد ، ولي در واقع، يك معالجه گر حرفه اي به شما كمك مي كند تا به وضعيتي كه مطلوب است، برسيد.

كاردرماني چيست؟

چه افرادي به نياز كاردرماني دارند؟
تمامي كودكان مي توانند با يك كاردرمانگر ملاقات داشته باشند. برخي از آنها فعاليت هاي روزمره، همانند لباس پوشيدن، بستن بند كفش ها، خوردن غذا، توجه داشتن، نوشتن، نقاشي كشيدن يا رنگ كاري كردن خطوط را به سختي انجام مي دهند.

برخي از بچه ها كه شرايطي همانند فلج ذهني، وضعيت نا مناسب عضلاني، يا اسپينا بيفيدا (كه در آن ستون فقرات فرد حالت غير عادي دارند)، دارند ممكن است به استفاده از ويلچر نياز داشته باشند. يك كار درمانگر مي تواند به بچه هايي كه از ويلچر استفاده مي كنند، كمك كند تا بتوانند خودشان برنامه ريزي كنند كه به صف نهار بروند، از محوطه مدرسه خود بيرون بروند و سر وقت به كلاسشان برسند.

كاردرمانگران همچنين مي توانند به كودكان اوتيسم بياموزند كه با ديگران ارتباط برقرار كنند يا ممكن است كه به بچه هايي كه مشكلات اختلال پردازش حسي دارند، روش هايي را ياد بدهند كه به طور راحت تر و موثرتري با محيط خود ارتباط برقرار كنند.

يك كار درمانگر، همچنين ممكن است كمك ها و تجهيزاتي را از قبيل شانه بند و … پيشنهاد دهد كه بتواند براي ديگر بخش هاي بدن كمك كننده و مفيد باشد. آنها ممكن است كمك كنند تا ابزارهايي پيدا كنيد كه انجام دادن برخي از كارها، همانند باز كردن در شيشه مربا، پوشيدن كفش و يا گرفتن دوش و يا حمام رفتن ، را براي كودك شما آسان تر كند.

ملاقات با يك كاردرمانگر
اگر يك كار درمانگر را داشته باشيد، درمانگر بررسي خواهد كرد كه كودك شما چگونه مي تواند فعاليت هاي خاصي را ، در قياس با ديگر بچه ها كه در سن او هستند، انجام دهد. ممكن است كه معالجه گر از او بخواهد كه حروف الفبا را بنويسد يا برخي از شكل ها را نقاشي بكشد ، برخي از بازي ها را انجام دهد، بند كفش خود را ببندد، يا يك شي را فشار دهد تا ميزان قدرت شما اندازه گيري شود!

برخي از كاردرمانگران ، به خانه شما خواهند آمد تا ببينند كه كودك شما چگونه برخي از وظايف عادي خود، همانند شانه زدن موهاي خود يا مسواك زدن دندان هاي خود را انجام مي دهد. بقيه متخصصان كودك را در بيمارستان، كلينيك يا برخي مواقع در مدرسه، ملاقات خواهند كرد.

ياد آوري اين نكته مهم مي باشد كه كار درماني، از شخصي به شخص ديگر تفاوت دارد. هيچ دو نفري شبيه هم نيستند و هيچ دو روش درمان هم شبيه هم نمي باشد.

بعد از تعيين اين نكته كه كودك شما مي خواهد چه چيزي را ياد بگيرد تا انجام دهد، كار درمانگر يك برنامه درماني را براي او تعيين خواهد كرد. اغلب مواقع، اين امر به معناي تقسيم كردن يك فعاليت به بخشهاي كوچك مي باشد، همانند يادگيري آهنگ، از طريق ياگيري نت به نت . براي مثال، اگر مي خواهد كه به حمام برود، ممكن است در مرحله اول ياد بگيرد كه چگونه شير آب را باز كند، سپس دماي آن را تعديل كند ، صابون و حوله را پيدا كند، و در نهايت، داخل وان برود. يك بار كه اين برنامه طراحي شد، همه اين مراحل را به نوبت با تمرين كند.

درمان چقدر طول خواهد كشيد؟
به دليل اينكه كاردرماني براي هر فردي منحصر به فرد است، و هر بچه اي بر اساس سرعت مختص به خود فرآيند يادگيري را كامل مي كند، درمان ممكن است كوتاه مدت باشد يا زمان زيادي طول بكشد. برخي از بچه ها ياد گرفتند كه آنها با بزرگتر شدن يا تغيير در مدرسه، نياز به تغيير دارند. آنها دوباره كاردرمانگر خود را ملاقات مي كنند تا روش هاي جديدي را براي مقابله با مشكلات يا حرفه اي شدن در يك مهارت جديد، پيدا كنند.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-كاردرماني چيست؟

يك مطالعه ي جديد نشان داده صحبت كردن زياد در مورد اضافه وزن و چاقي كودك تاثيرات منفي دارد.

به عنوان والدين، ما براي كودكانمان بهترين ها را مي خواهيم. ما مي خواهيم كه كودكانمان بهتر از ما زندگي كنند و زندگي بهتري نسبت به ما داشته باشند؛ كه شاد، موفق و بيشتر از هر چيزي سالم باشند. براي بسياري از افراد، اين كلمات به اين معني است كه ما مي خواهيم كه كودكانمان لاغر باشند. و اگر حتي نخواهيم لاغر باشند قطعا نمي خواهيم كه آنها چاق هم باشند. در اخبار ظهر، در رابطه با خطر چاقي كودكان چيزهايي مي شنويم. ما تصاويري از كودكان بيچاره اي را مشاهده مي كنيم با چربي هاي بسيار و شلوار تنگ و لباس هايي كه بالاي شكمشان است و تصور مي كنيم كه اين مسئله چه حقيقت دردناكي است كه آنها مي خواهند از ديگران مخفي باشند.

كارشناسان پزشكي در رابطه با عوارض وخيم اضافه وزن و چاقي اين هشدارها را مي دهند: ديابت، فشار خون بالا، سرطان، و هر چيزي كه شما مي توانيد تصورش را داشته باشيد. ما مي گوييم كه اين كودكان زندگي كوتاه تري نسبت به والدينشان. در مدرسه، كودكان تنها بر اساس پيشرفت هاي تحصيلي شان درجه بندي نمي شوند، بلكه با توجه به شاخص توده ي بندي شان BMI نيز رتبه بندي مي شوند. چاقي كودك به عنوان مهارت فرزند پروري والدين مشخص مي شود و كودكاني كه چاق هستند به عنوان كودكاني با والدين بد تلقي مي شوند. اين والدين همچنين در معرض خطر هستند كه از كودكان خود به قدر كافي مراقبت نمي كنند و از آن غفلت مي كنند. جاي تعجب نيست كه بسياري از والدين نسبت به وزن فرزندانشان احساس نگراني كنند!

اضافه وزن در كودك و چگونگي برخورد با آن

متأسفانه بسيار از والدين سهوا زماني كه با كودكانشان در رابطه با مسائل وزن، اندازه و غذا خوردن مداخله مي كنند دچار اشتباه مي شوند و به كودكشان آسيب مي زنند. يك مطالعه ي تحقيقاتي منتشر شده در ژوئن ۲۰۱۶ در رابطه با مسائل خوردن و وزن (ونسينك، لاتايمر و پاپ ۲۰۱۶) برخي از مشكلات هنگامي كه والدين در رابطه با اضافه وزن كودكشان با او صحبت مي كنند بيان مي كند. محققين از ۵۰۱ نفر از زنان بين سنين ۲۰ تا ۳۵ سال در رابطه با وزنشان و عادات غذايي كه به وسيله ي پدر و مادرشان براي ان ها در دوره ي رشدشان مشخص كرده بودند پرسيدند. آنها دريافتند كساني كه پدر و مادرشان بيشتر در رابطه با وزنشان بر آن ها خرده مي گرفتند بيشتر در معرض BMI بالاتري بودند. در حقيقت زماني كه پدر و مادر بيشتر در مورد وزن نظر مي دهند، دخترشان احساس نارضايتي بيشتري نسبت به بدنش دارد و احساس مي كند كه بدنش مانند يك بزرگسال است.

محدوديتي كه در اين مطالعه وجود دارد اين است كه «ارتباط علي و معلولي برابر نيست» و اين مسئله روشن نيست كه اگر والدين در مورد وزن كودكان نظر مي دهند فرزندان وزن بيشتري پيدا مي كنند و در بزرگسالي BMI بالاتري دارند يا اين شركت كنندگان در دوران كودكي شان اضافه وزن داشته اند و اين اضافه وزن انگيزه اي براي والدين بود تا در مورد وزن، و خوردن نظر دهند (اين رفتارها در رابطه با نارضايتي از بدن تاثير گذارند يا نه). با وجود اين محدوديت ها، اين مطالعه تاثيرات منفي بالقوه اي را كه نظر والدين در رابطه با وزن و غذا خوردن را در BMI و نارضايتي از بدن را بيان مي دارد. مسئله وزن گاهي انقدر معضل مي شود كه پدر و مادري كه زماني دنبال اين بودند كه چگونه وزن كودك رو افزايش دهند اكنون به دنبال كاهش آن مي روند.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-اضافه وزن در كودك و چگونگي برخورد با آن

آماده كردن كودك براي مهد كودك
اين مسئله كه والدين بايد براي آماده كردن كودك براي مهد كودك نيز بايد فكر كنند والدين را ديوانه مي كند، آن هم براي يك صحبت كردن به صورت علمي. مطمئنا مي خواهيد كه كودك را از نظر هيجاني آماده كنيد. اما از لحاظ علمي چطور؟ آيا مهدها بايد كودك را براي ورود به بحث هاي علمي دبستان اماده كنند؟

در واقع، تحقيقات نشان داده است كودكاني كه در مهدكودك بازي مي كنند از نظر اجتماعي و علمي عملكرد بهتري در پيش دبستاني و در سطوح بالاتر دارند نسبت به كودكاني كه در مهد فقط بر روي فعاليت هاي علمي آنها توجه مي شود. اين مسئله نشان دهنده ي اين است كه كودكاني كه در مهدكودك هيچ فعاليت علمي ندارند بعدا به سرعت مي توانند اين مسائل علمي را ياد بگيرند.

بنابراين به نظر من ايده ي آماده سازي در مهد كودك بر اساس فرضيات مسئله داري بنا نهاده شده است. در واقع مهد كودك به معني آماده كردن كودك براي گوش دادن به معلم و آمادگي براي انجام دادن كارهايي با ديگر كودكان است.

اما از انجايي كه در برنامه هاي درسي مهدكودك ها در كشور ما بر اين اساس است كه كودك بايد چيزهاي خاصي را بياموزد، بسياري از والدين در رابطه با بردن كودكان به مهد كودك هايي كه مخصوص امادگي دبستان هستند دچار اضطراب مي شوند. خوشبختانه، چيزهايي كه انتظار داريد كه كودكتان در مهدكودك ياد بگيرد چيزهايي هستند در طي فعاليت هاي روزمره كودك به راحتي مي تواند آنها را ياد مي گيرد، فقط با پرسيدن («آن حرف چيست؟»)

بنابراين چرا زماني را صرف ياد دادن اعداد، حروف الفبا، رنگ ها، شكل ها و سكه ها صرف نكنيم زيرا اين كارها مي تواند براي شما و كودكتان سرگرم كننده باشد. لطفا او را امتحان نكنيد، يا مبادرت به استفاده از فلش كارت ها براي يادگيري او نكنيد. كودكان وقتي چيزي را در حال انجام و فعاليت مي بينند سريعتر ياد مي گيرند مثلا كلمه ي ت مثل تراكتور! يادگيري را براي كودك سرگرم كننده كنيد اينها چيزهايي هستند كه زماني كه كودك به مهد كودك مي رود به او ياد مي دهند.

1-1-8

در مهد كودك لازم است كه كودك چه چيزهايي را بداند
۱٫ شناختن رنگ هاي پايه: قرمز، نارنجي، زرد، سبز، آبي، و بنفش

۲٫ شناختن شكل هاي پايه: دايره، لوزي، مستطيل، مثلث، بيضي، و مربع

۳ شناختن سكه ها.

۴٫ شمردن از ۱ تا ۱۰

۵٫ شناختن ده عدد اول مانند: ۲، ۵، ۹، ۸، ۱، ۳، ۴، و غيره.

۶٫ تشخيص حروف مانند الف، ب، پ، ت، ث و غيره

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-چگونه مي توانم فرزندم را براي مهد كودك آماده كنم؟

كودكان مي توانند بيش از حد بي نظم بوده و محيط شلوغي را براي خودشان درست كنند. ممكن است نسبت به اين موضوع آگاه باشيد كه كودكان كمي هستند كه دوست دارند منظم باشند و واقعا ذات تميز و مرتبي داشته باشند، ولي بيشتر كودكاني كه ما با آنها آشنا هستيم، كودكاني هستند كه كمتر منظم هستند.

شما به عنوان يك مادر، ممكن است با مشكلاتي مواجه شده باشيد در رابطه با اسباب بازي هايي كه به طور نا منظم در اتاق پخش مي شوند، وسايل مربوط به شهر بازي كه در كف اتاق پخش مي شوند، موارد و لوازم عادي كه در سرتاسر خانه پخش شده است و ساير موارد شلوغ كاري كه از طريق بچه ها ايجاد مي شود، و نسبت به آنها اعتراض داشته باشيد.

موارد محدودي وجود دارد كه مي تواند به مديريت اين مشكلاتي كه والدين با آنها مواجه هستند، كمك كند. برخي از اين روش ها را كه بهترين مي باشند ، را در ادامه ليست شده اند. سعي كنيد آنها را امتحان كنيد و ببينيد كه چقدر براي شما مناسب مي باشند.

۱٫ جمع و جور كن! اين يك كلمه اي است كه در سال هاي گذشته زياد مورد استفاده قرار گرفته است، ولي داشتن يك خانه آرام و منظم، يك نكته بسيار مهمي مي باشد. به طور اصولي، در حوزه و ناحيه مربوط به كودك ، كه كودك در آنجا فعاليت دارد، پيشنهاد مي كنيم كه همه چيز (بله، همه چيز) مرتب باشد و اسباب بازي هاي شكسته ، وسايل غير ضروري، دور انداخته شود و تعداد موارد موجود كاهش يابد ( براي مثال اگر ۵۰ تا اسباب بازي مربوط به حيوانات باشد، آنها را به ۱۰ اسباب بازي حيوانات كاهش دهيد). بلي، اين روش مدت زمان زيادي طول خواهد كشيد و ولي به صورت كلي خوب است و زمان كمي را در روز به آن اختصاص دهيد ( براي مثال ۱۵ دقيقه در هر روز يا مواردي شبيه آن، و اگر فرصت مناسبي داشتيد ، مي توانيد چند ساعتي را صرف اين كار كنيد).

۲٫ جاي هر چيزي! هر چيزي بايد يك جاي خاصي داشته باشد و در جايگاه مختص به خودش قرار بگيرد. شما مجبور نيستيد كه سبدها يا سطل هاي اسباب بازي گران قيمتي را بخريد ( اگر چه داشتن سبدهاي مناسب اسباب بازي ها جمع و جورتر نشان مي دهد). مطمئن شويد كه در هر سبد يك نوع خاصي از وسايل يا اسباب بازي ها را انبار كرده ايد، و هر سبد را برچسب بزنيد.

۳٫ ” نظارت مادر”. كودك يك عادت بد دارد و سايل را جايي قرار مي دهد كه نمي توان به صورت سريع خانه را تميز كرد. گاهي مجبور هستيد كه همه جاهايي كه وسايل جمع شده است را نگاه كنيد و همه چيز را در جايگاه مناسب خودشان قرار دهيد، تا مطمئن شويد كه همه وسايل در جايگاهي قرار گرفته اند كه به راحتي مي توان آنها را پيدا كرد.

۴٫ اين كار را به صورت يك بازي و سرگرمي انجام دهيد. حتي در صورتي كه شما اين احساس را نداشته باشيد كه براي هر كاري كه بايد بچه هايتان انجام دهند، از آنها قدر داني كنيد، ايجاد كردن يك بازي يا سيستم قدرداني، كه شامل تميز كردن و فرآيند نگه داري مي باشد، مي تواند مفيد باشد. براي مثال، اگر برخي وسايل بر روي كف زمين قرار داشته باشد، به بچه هاي خود بگوييد كه ۲۰ تا از وسايل را برداريد و آنها را در جايگاه مناسب خوشان قرار دهيد، و در عوض آن به اندازه يك چهارم وسايل يا بخشي از آن، به آنها شكلات دهيد يا ده دقيقه به آنها زمان دهيد كه بازي الكترونيكي انجام دهيد، يا هر كار ديگري كه فكر مي كنيد براي بچه هاي شما منطقي باشد.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-پنج روش براي مديريت وسايل و اسباب بازي هاي كودك شما

به نظر مي رسد كه رشد جنسي بچه ها، از نظر والدين نوزادان و كودكان دوره اي باشد كه در مراحل بعدي زندگي آنها به وجود مي آيد. ولي در حقيقت، رشد جنسي كودكان در سالهاي اوليه زندگي شروع مي شود. نوزادان، كودكان، پيش دبستاني ها و كودكان جوان در سن مدرسه، شالوده رشد هيجاني و فيزيكي را همزمان با رشد به صورت هاي نامحسوس ايجاد مي كنند.

همزمان با دست يابي به نقاط عطف مهم فيزيكي و هيجاني، مانند آموختن راه رفتن و يا شناخت پدر و مادر، كودكان به نقاط عطف مهم مي رسند مانند چگونگي بازشناسي، تجربه و احساس كردن بدن خود و چگونگي شكل دهي دلبستگي به ديگران. دلبستگي در سال هاي اوليه زندگي شكل مي گيرد و به مراحل صميميت و پيوستگي با ديگران در آينده كمك مي كند.

با شناخت نحوه رشد و يادگيري كودكتان، شما مي توانيد نقش مهمي را درپرورش سالم هيجاني و فيزيكي ايفا كنيد.

نوزادان و كودكان
وابستگي هاي عاطفي و اوليه بدن در كنار والدين و از طريق ارتباط فيزيكي شكل گرفته كه عشق آنها را بيان مي كند. نگهداري و لمس شدن، بوسيده شدن و در آغوش قرار گرفتن به كودكان كمك مي كند تا احساس راحتي كنند و همراه با دوست داشته شدن، احساس فيزيكي مثبتي را تجربه مي كنند.

نوع منحصر بفرد صميميت فيزيكي و دلبستگي هيجاني ما بين كودكان و والدين، مي تواند اولين عامل براي شكل گيري زمينه هاي عاطفي و صميمي فيزيكي پخته در اينده باشد كه در مراحل بعدي، به عنوان بخشي از بلوغ جنسي پخته در اينده مي باشد.

بدن من. بيشتر والدين نگراني هاي مربوط به كودكان خود را با دكتر خودشان در ميان مي گذارند با موضوعاتي نظير اينكه نوزادان آلت تناسلي خود را در طول عوض كردن پوشاك لمس مي كنند يا داراي حالت نعوظ زيادي هستند. به انها اطمينان داده يمشود كه اين رفتارهاي كاملا عادي مي باشد و گفته مي شود كه اكتشاف كردن بدن، حتي در ميان بچه هاي جوان تر هم يك امر عادي مي باشد و بيشر كودكان، به خصوص نوجوانان، از برهنه شدن خوششان مي آيد.

واكنشي كه شما نشان مي دهيد – صداي شما، كلماتي كه استفاده مي كنيد و حالت صورت شما – يكي از اولين درس هاي بچه شما در زمينه مسائل جنسي مي باشد. با عدم واكنش عصبي و غافل گير كننده، يا عدم استفاده از كلمات ناپسند، به كودك خود آموزش مي دهيد كه اين كنجكاوي در مورد بدن ، يك بخش نرمالي از زندگي مي باشد.

آگاهي جنسي. در سنين ۲ يا ۳ سالگي، حس مونث يا مذكر بودن كودك شروع به رشد مي كند. اين آگاهي، هويت جنسي ناميده مي شود. كودكان در اين سن، شروع به شناختن تفاوت ما بين پسر ها و دختر ها مي كنند و مي توانند خودشان را به عنوان يك پسر يا يك دختر، شناسايي كنند. برخي از افراد معتقدند كه هويت جنسي به صورت زيست شناختي تعيين مي شود و برخي بر اين باورند كه اين امر در نتيجه محيطي كه كودك در آن قرار گرفته است، تشكيل مي شود. به احتمال زياد، اين امر در نتيجه تركيب دو مورد ياد شده حاصل مي شود. كودكان در اين سن، خودشان را با رفتار هاي خاصي سازگار مي كنند كه نقش هاي جنسيتي ناميده مي شوند، كه مربوط به مونث يا مذكر بودن آنهاست. مردانه بودن چه چيزي است؟ زنانه بودن چه چيزي است؟ چگونه پسر ها و مردها رفتار مي كنند؟ دختر ها و زن ها چگونه رفتار مي كنند؟ همزمان با اينكه تصميم مي گيريد كه نقش هاي جنسي را به كودك خودتان ياد دهيد، نسبت به واكنش هايي كه آنها در داخل و خارج از خانه نشان مي دهند، مطلع باشيد.

شناخت رشد جنسي اوليه در كودكان

دوره پيش دبستاني (سن ۳ تا ۵ سالگي)
در سن پيش دبستاني، حس دختر يا پسر بودن در بيشتر كودكان رشد مي يابد، و تا جايي ادامه پيدا مي كند كه حتي شروع به اكتشاف بدن خود به صورت هدفمند مي كنند. زماني كه آنها بدن خود را لمس مي كنند، بد حرف زدن با آنها روش مناسبي نمي باشد – اين كار ، فقط حس گناه يا خجالت را در كودك شما رشد مي دهد.

با اين حال، ممكن است كه حتي در صورتي كه كودكان اين حس را داشته باشند كه اين كار خوب است، والدين بخواهند تا توضيح دهند كه لمس كردن بدن بايد در تنهايي صورت گيرد – كودكان در دوره پيش دبستاني آنقدر درك دارند كه بدانند همه چيز نبايد عمومي شود. همچنين آنها به اندازه كافي بزرگ شده اند كه بدانند هيچ كسي – حتي اعضاي خانواده يا افرادي كه به آنها اعتماد دارند – نبايد آنها را به گونه اي لمس كند كه احساس ناراحتي داشته باشند.

در دوره پيش دبستاني كودك گرايش هاي جنسي را از شما مي اموزد– از نحوه پاسخ شما به جنس مخالف و احساس شما در مورد عريان بودن.

سوالات پايان ناپذير. همزمان با اينكه كودكان نسبت به هر چيزي كنجكاو مي شوند، اين امر يك حالت عادي است كه كودكان از والدين خود سوالاتي از قبيل ” بچه ها چگونه به وجود مي آيند؟ يا ” چرا خواهر من آلت تناسلي مردانه ندارد؟” ، را بپرسند.

وقتي كه با سوالاتي از اين قبيل برخورد مي كنيد، سعي كنيد كه با صداقت جواب دهيد، و پاسخ شما تا حد ممكن به واقعيت نزديك باشد. پاسخ هايي از قبيل اينكه ” لك لك تو را اورده” نه تنها حس كنجكاوي بچه را از بين نمي برد، بلكه زماني كه كودكان حقيقت را مي فهمند، اعتمادشان به والدين از بين مي رود. صادق بودن در اين وضعيت، همچنين باعث مي شود كه كودك شما در مورد سوالات خودشان ، در زمان آينده هم به شما رجوع كنند.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-شناخت رشد جنسي اوليه در كودكان

منضبط كردن يك كودك بسيار سخت است و چه بسا اين كار دلش را هم بشكند. لابد شما مي خواهيد لبخند درخشاني بر چهره فرزندتان ببينيد، نه اخم ناراحت كننده را، يا اشك چشم هايش را، يا كج-خلقي از سر ترسش را. “نه” گفتن به طرز غلط مي‌تواند به آسيب‌هاي دراز-مدت منجرشود،حال آنكه اين كار به طرزي صحيح، موجب رضايت كودكتان شده و خيال شما را هم در دراز مدت راحت مي كند. در اينجا تعدادي از اين نكات موثر براي “نه” گفتن ذكر شده است:

يكبار كافيه!
بايد در اولين “نه” گفتنتان مصمم باشيد، طوريكه بي نياز از تكرار كردنش باشيد. حالت چهره اي جدي به خود بگيريد و علتش را به كودكتان بگوييد كه چرا نمي تواند آنچه را مي خواهد داشته باشد. اگر اولين “نه”ي شما جواب نداد، رويكرد متفاوتي در پيش بگيريد، مثلا شيوه هايي پيدا كنيد براي “بله” گفتن.

اشتباه بزرگي خواهيد كرد اگركه دلتان به رحم بيايد. اگر كودكتان ياد بگيرد كه مي تواند شما را براي “بله” گفتن به ستوه آورد، دائما حرفش را به كرسي خواهد نشاند.

توضيح:
“نه” گفتنِصرف كافي نيست. كودكان متوجه آن نمي شوند و احتمالا بدرفتاري خود را تكرار مي كنند مگر اينكه شما به او توضيح هم دهيد. موثرترين راهكار براي “نه” گفتن اين است كه دلايل منطقي كه كودكتان بتواند آنها را بفهمد به او ارائه دهيد.

“بله” مي تواند به معني “نه” باشد.

“نه” شنيدن زياد براي پيشرفت زباني بچه هاآسيب‌زننده است، و آنها را مستعد خشم مي كند. كاملا ممكن است كه درهمان حال كه شما “بله” مي گوييد، معني “نه” بدهد. براي مثال اگر كودك شمامقداري كيك بخواهد، مي توانيد در پاسخ بگوييد: « “بله” بعد از شام مي توني كيكت را داشته باشي.» اگر بچه ها موقع خريد، اسباب بازي جديد بخواهند بگوييد: «بله مي تونه هديه شب كريسمست باشه.» بدين شيوه كودك شما اين شانس را دارد كه آنچه مي خواهد در روز خاصي صاحبش شود و توافق كردن را هم ياد مي گيرد.

9 نكته درباره "نه" گفتن به كودكتان

داد نزنيد!
مجله ي رشد كودكمي نويسد: «[تاثيرات]داد زدن سر بچه درست به بدي تنبيه بدني است، و باعث مشكلات رفتاري و ايجاد مسئله در رشد عاطفي آنها مي شود.» داد كشيدن مدام سر بچه ها به-مراتب، عواقب سنگينتري نسبت به ساكت كردن موقتشان دارد. در مجله ي ازدواج و خانوادهيافته ها نشان داد كه داد كشيدن مي تواند موجب افسردگي و مشكلات عزت-نفس كودك شود. ازاينرو برقراري ارتباط در يك محيط آرام با رفتاري صميمانه امري حياتي است.

خواسته هاي مكرركودك غالباً كلافه كننده است. با سرگرم كردن بچه ها در گفتگويا شركت در بازي آنها مي توانيد توجهشان را جلب كنيد و اينگونه سريعا موضوع را عوض كنيد و بدين صورت حواسش را به سمت چيزي مثبت جلب كنيد.

به حريم خصوصي شان احترام بگزاريد!
كودكتان را در مقابل ديگران خجالت زده نكنيد. بلكه با اشاره، آنها را به محلي امن برده و صراحتا دليل “نه” گفتنتان را برايش توضيح دهيد. چنانچه در جمع به كودك خود بي-احترامي كنيد خشمگين خواهد شد؛ مخصوصا چنانچه مورد تمسخر ديگران هم واقع شوند. به ياد داشته باشيد اگر كودكتان را در جمع خجالت-زده كنيد، آنها ياد خواهند گرفت كه همان كار را با شما بكنند.

به وسيله ي يك جايگزين، نه بگوييد!
پيشنهاد دادن جايگزين، كودكتان را متقاعد خواهد كرد كه خواسته ي آنها را خوار نمي شماريد. براي مثال جمله ي«نه عزيزم تو نمي توني اون آبنبات رو داشته باشي؛ بجاش مي توني صاحب يه سيب بشي» يك جايگزين پيشنهاد مي دهد، و چه بسا براي توضيح دادن در مورد مزيت سلامتي در سيب نسبت به آبنبات، بابي بگشايد.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران- ۹ نكته درباره “نه” گفتن به كودكتان

فوبياي اجتماعي داري؟ درمان فوبياي اجتماعي چگونه است؟ اين مطلب را از دست نده – مدت زمان مطالعه ۳ دقيقه

” در همه ي موقعيت هاي اجتماعي به شدت احساس ترس مي كنم، وقتي قرار باشد سر كلاس دانشگاه كفرانسي ارائه دهم يا در يك جمع غريبه صحبت كنم،

از مدت ها قبل در خصوص اين موضوع ذهنم درگير مي شود و هر چه به روز موعود ( روز ارائه كنفرانس ) نزديك مي شوم احساس ترس در وجودم چند برابر شده،

در نهايت در روز اجرا مثل لبو سرخ مي شوم، و صرفا در انتظار تمام شدن آن لحظات جانكاه اضطرابم را تحمل مي كنم.

از اين كه هميشه بايد يك گوشه تنها باشم، سكوت كنم، و از نگاه هاي ديگران اذييت شوم احساس بدي دارم”

از اينكه ديگران متوجه لرزش دستان و ارتعاش تن صدايم مي شوند و از اضطرابم آگاه شوند، احساس خجالت دارم.”

درمان فوبياي اجتماعي
جملات بالا شرح حال يك دانشجوي مبتلا به اختلال فوبياي اجتماعي بود.

آيا براي شما هم صحبت كردن يا سخنراني در يك جمع، سخت و ترسناك است؟

بيشتر مردم از صحبت كردن در مقابل يك جمعيت غريبه و ناآشنا احساس تشويش و ناراحتي داشته و سعي در اجتناب از چنين موقعيتي دارند.

اما افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي يا فوبياي اجتماعي، نسبت به جمعيت عادي از نظر شدت و مدت اضطراب و اختلالي كه در نتيجه اين مسئله در زندگي روزمره شان ايجاد شده، از ساير مردم متمايز مي شوند.

درمانگر ترس هاي خود باشيد، ناگفته هاي فوبي و درمان آن
0 ديدگاه/مي 15, 2019
ادامه مطلب ...
علت فوبياي اجتماعي چيست؟
از جمله دلايلي كه روانشناسان و متخصصان به عنوان علت احتمالي فوبياي اجتماعي ذكر نموده اند مي توان به موارد زير اشاره نمود:

ويژگي هاي شخصيتي و تجربه هاي دوران كودكي
مثلا كودكان كم رو و خجالتي كه معمولا گوشه گير، ساكت و منزوي هستند به احتمال بيشتري در بزرگسالي دچار فوبياي اجتماعي مي شوند.

اما علاوه بر خصوصيات شخصتي فوق، چون فوبياي اجتماعي در مقايسه با ساير اختلالات اضطرابي در سن پايين تري ظاهر مي شود، سبك فرزندپروري و نوع برخورد والدين در احتمال ايجاد اين اختلال تاثير بسزايي دارد.

به عنوان مثال، تحقيقات نشان داده است كه كودكان مبتلا به فوبياي اجتماعي داراي والديني با كنترل گري بسيار بالا و مهرباني كم تر هستند.

همچنين والدين اين كودكان به احتمال بيشتري از خجالت زده كردن فرزندن خود جلوي ديگران به عنوان يك روش تربيتي و تنبيه استفاده مي كنند.

بنابراين تجربه ي تحقير شدن در كودكي را مي توان در گذشته اين افراد به نسبت جمعيت عادي بيشتر مشاهده نمود.

معمولا والدين اين كودكان نمي توانند الگوي خوبي از رفتار شجاعانه و مقبول براي فرزند شان باشند و خود آن ها نيز از اضطراب رنج برده و نسبت به حفظ ظاهر جلوي ديگران بسيار حساس هستند.

بنابراين يادگيري نيز نقش مهمي در احتمال فوبياي اجتماعي دارد.

دنياي يك فرد مبتلا به فوبياي اجتماعي چه رنگي است؟
ذهنيت و دنياي دروني افراد مبتلا به فوبياي اجتماعي نقش بسزايي در ايجاد و ادامه يافتن اين اختلال دارد.

معمولا اين افراد در مورد رخداد هاي اجتماعي پيش بيني هاي بسيار منفي در ذهن خود دارند كه باعث اجتناب آن ها از موقعيت اجتماعي مي شود.

همچنين در موقعيت هاي اجتماعي، در تعامل ها، صحبت كردن يا سخنراني جلوي جمع معمولا ارزيابي كه از عملكرد و برخورد خود دارند بسيار منفي و ناشيانه است.

مثلا ممكن است بعد از اجراي تئاتر، سخنراني، يا حتي رقصيدن جلوي جمع، علارغم اينكه ديگران نظر و فيدبك مثبتي در مورد عملكردشان به آن ها ارائه مي دهند، باز هم از عملكرد خود ارزيابي منفي داشته باشند.

ويژگي ديگر افراد مبتلا به فوبياي اجتماعي تمركز وتوجه زياد از حد روي خود و ارزيابي خود است.

آن ها دائم نگران نشان دادن چهره مطلوب از خود هستند و فكر مي كنند كه همان قدر كه آن ها از درون مضطرب هستند، در ظاهر نيز مضطرب نشان خواهند داد.

اين نگراني دائمي، عيب گيري و خود انتقادي باعث مي شود كه در موقعيت هاي اجتماعي تمركز كمتري روي موضوع اصلي ( مثلا سخنراني، رقصيدن و…) داشته باشند، دچار حواس پرتي شوند و در نتيجه عملكرد مطلوبي از خود به نمايش نگذراند.

درمان فوبياي اجتماعي گوشه گيري و انزوا درمان
مشاورانه
مشاوره خانواده
مشاوره ازدواج
مشاوره تلفني
مشاوره آنلاين
تست روانشناسي
مشاوره روانشناسي
مشاوره جنسي
اختلال رواني
استخدام روانشناس و روانسنج
درمان فوبياي اجتماعي
در درمان فوبياي اجتماعي، روش هاي مختلفي به كار گرفته مي شود،

انتخاب روش درماني، بسته به تشخيص درمانگر و شرايط بيمار از نظر شدت و مدت اختلال، سن، فوريت درمان و…صورت مي گيرد.

شناخت درماني
اولين راه درمان فوبياي اجتماعي درمان مبتني بر شناخت است.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-درمان فوبياي اجتماعي ، گوشه گيري ، انزواي اجتماعي

داشتن يك رابطه خوب، يك مهارت مهم فرزندپروري است. زماني كه ارتباط مثبتي بين والدين و فرزند برقرار باشد فرزندپروري لذت‌بخش تر هم خواهد بود. چه كودك نوپايي را پرورش دهيد و چه يك نوجوان را، برقراري يك رابطه خوب، كليد ايجاد عزت نفس و همين‌طور احترام متقابل است.

اصول اساسي ارتباط خوب والد-كودك
بگذاريد كودكتان بداند شما علاقه داريد هروقت كه كودك نياز داشت درگيرش شويد و كمكش خواهيد كرد.
زماني كه كودكتان مي خواهد با شما صحبت كند تلويزيون را خاموش كنيد يا روزنامه را كنار بگذاريد.
زمانيكه فرزندتان دارد چيز مهمي مي گويد از حرف زدن پشت تلفن خودداري كنيد.
گفتگويتان بين خودتان بماند مگر اينكه افراد ديگري بطورمشخص درگير در موضوع باشند. بهترين ارتباط بين شما و فرزندتان زماني صورت مي گيرد كه كسي دوروبرتان نباشد.
شرمنده كردن يا مورد خطاب قرار دادن كودكتان در جلوي جمع، فقط موجب بروز خشم و خصومت در او مي شود، نه ارتباط خوب.
مثل برجي بالاي سر كودك تان نايستيد. طوري قرار بگيريد كه هم-قد كودك شويد و آنگاه گفتگو كنيد.
اگر از رفتار يا حادثه اي خيلي عصباني هستيد، تا زمانيكه آرامش خود را بدست نياورده ايد وارد مكالمه نشويد زيراتا قبل از آن نمي توانيد حالت بي طرف داشته باشيد. بهتر است مكث كنيد، آرام بگيريد و بعدا با فرزندتان حرف بزنيد.

چنانچه خيلي خسته باشيد، زور زيادي مي برد تا شنونده ي فعال باشيد. شنونده ي واقعا فعال بودن كار دشواري است و زمانيكه ذهن و بدنتان خسته است بيشتر سخت مي شود.
بادقت و همراه با ادب گوش دهيد. وقتي كودك سعي دارد ماجرايش را بگويد حواسش را پرت نكنيد. با كودكتان همچون بهترين دوست خود خوشرفتار باشيد.
مشكل را زيادي بزرگ نكنيد، همچون كسي كه درحال كشف موضوعات جزئي از يك داستان است و هرگز به خود بچه اجازه نمي دهد كه ادامه دهد. اينها والديني اند كه به حاشيه يك رويداد، بيشتر واكنش نشان مي دهند در حاليكه صورت مسئله را فراموش مي كنند، مثلا كودك شروع به گفتن آنچه رخ داده مي كند و پدر يا مادر مي گويد «برام مهم نيست كه اونها دارن چيكارمي كنن، بهتربود تو خودت رو درگير اين چيزها نمي كردي.»
نپرسيد چرا، بلكه بپرسيد كه چي شده.
اگر چيزي درباره وضعيت پيش آمده مي دانيد، با اطلاعاتي كه داريد خيال كودكتان را راحت كنيد.
از چشم يك بزرگسال حرف زدن (“وقتي حرفم تمام شد حرف مي زني”، “من ميدونم چي برات بهتره”، “فقط چيزي كه من ميگم رو انجام بده تا مشكل حل شه”)، موعظه و نتيجه اخلاقي گرفتن را به حداقل برسانيد چونكه اين روشها براي ايجاد ارتباط مفيد نيستند و دريچه ي ارتباطي را مي بندند.
از كلمات يا عبارات سخيف ازقبيل “خفه شو”، “احمق”، “تنبل” استفاده نكنيد: «احمق! اون اصلا معني نميده» يا «تو چي مي فهمي، تو فقط يه الف بچه اي».
در برنامه ريزي بعضي مراحل خاص، كودك رابراي رسيدن به راه حل ياري كنيد.
نشان بدهيد كه خود كودك موردقبول شماست، جداي از كرده و نكرده هايش.
كودك را براي برقراري ارتباط با ديگران تقويت كنيد. با پذيرش او، و تمجيد از تلاشش در برقراري ارتباط، اين كار را انجام دهيد.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-دستورالعمل هايي براي ارتباط والدين-كودك