|
آيا به نظر مي‌آيد كودكان شما درخواست‌هايتان را نمي‌شنوند؟ اگر اين‌طور است، به خاطر ضعف شنوايي آنها نيست، بلكه نشانه بي‌توجهي آنها به حرفهاي شما است. آنها تا هنگامي كه صدايتان به حدي بلند شود كه احساس كنند خيلي جدي هستيد به اين كار ادامه مي‌دهند.
رفع اين مشكل دو جزء ضروري را مي‌طلبد: والدين بايد چيزي را بگويند كه هدفي از آن دارند و سپس آن مطالب را جدي بگيرند. پس كلمات خود را با دقت انتخاب كنيد، سپس آنها را با صداقت، و محكم به كودكان انتقال دهيد. كودك شما به زودي ياد خواهد گرفت كه در اولين لحظه‌اي كه شروع به صحبت مي‌كنيد، به شما گوش فرار دهد. براي نيل به اين منظور به نكات زير توجه كنيد:
۱- مجبورش كنيد به چشم‌هايتان نگاه كند
از آنجايي كه حواس كودكان به آساني پرت ميشود، اطمينان حاصل كنيد كه هنگام صحبت كردن، به شما نگاه مي‌كنند. شايد اين مهم‌ترين عامل در پيروي كودك از دستورات يا گوش دادن به شما باشد. نشان دهيد كه منظور شما از تلاقي نگاه چيست. اين روش را از طريق يك بازي به كودك بياموزيد: چند متر دورتر از هم بنشينيد و به چشم‌هاي هم نگاه كنيد، هر كس زودتر به اطراف نگاه كند، بازنده است.
اگر كودكتان از نگاه كردن به چشمان شما مي‌ترسد يا احساس راحتي نمي‌كند، به او بياموزيد تا به دهان يا تمام صورت شما نگاه كند.
گاهي براي جلب توجه يك كودك لازم است تماس جسمي با او داشته باشيد. به آرامي دستتان را روي شانه‌اش بگذاريد يا در صورت لزوم، دو تا دستتان را روي شانه‌هايش قرار دهيد و با ملايمت صورتش را به طرف خود نگاه داريد. فقط گاهي از اين روش استفاده كنيد و بكوشيد به استفاده از آن عادت نكنيد. براي كودكان بزرگتر هر چيزي بيش از يك اشاره كوچك با دست بر شانه‌اش، ممكن است به جاي جلب توجه، به يك رويارويي بدون ثمر بينجامد.
وقتي كودك هنگام صحبت كردن به شما نگاه مي‌كند، براي اين كار او را تشويق كنيد و بگذاريد بداند كه از او راضي هستيد. بعدها در صورتي كه علاوه بر نگاه كردن به شما، از دستورات نيز پيروي كرد، او را تحسين كنيد.
۲- آرام ولي محكم صحبت كنيد
اگر معمولا هنگامي كه كاري از كودكتان مي‌خواهيد صدايتان را بلند مي‌كنيد، كودك مي‌آموزد تا هنگامي كه صدايتان را به حداكثر نرسانده‌ايد، به شما بي‌توجهي كند. اگر متوجه شديد كه صدايتان لحظه به لحظه بلندتر ميشود، صبر كنيد، يك نفس عميق بكشيد، به چشم‌هاي كودك خيره شويد، با آهستگي و بسيار شمرده سخن بگوييد. بگوييد، «اندي (با يك مكث بين هر كلمه در حالي كه به هم نگاه مي‌كنيد)، من…. ازت…. مي‌خوام…. لباس‌هات رو…. همين حالا…. جمع كني…. و توي…. كمد…. بگذاري.»
۳- از جملات پرسشي اجتناب كنيد
وقتي به كودكتان مي‌گوييد «چطور لباس‌هات رو جمع كني؟» اگر پاسخ دهد، «حالا نه!» متعجب نشويد. اگر بگوييد «مي‌آيي حالا ظرف‌ها رو تميز كنيم؟»، اين فرصت را به او داده‌ايد تا بگويد، «نمي‌آم.» اگر در مورد چيزي كه مي‌خواهيد كودكتان انجام دهد سوالي در ذهن نداريد، از جملات قاطع استفاده كنيد تا دقيقا بداند چه كار بايد بكند و به علاوه آن را چه موقع، كجا و چگونه انجام دهد.
۴- با جملات ساده صحبت كنيد
از كلماتي كه كودكتان آنها را نمي‌فهمد استفاده نكنيد. ساده و روشن حرف بزنيد. پرچانگي نكنيد. دستورات و توضيحات طولاني ممكن است باعث فراموش شدن بخش‌هاي اصلي صحبتتان شود. نوجوانان براي به ياد آوردن سرنخ‌هاي اطلاعات شفاهي، توانايي محدودي دارند. گفتگوهاي كوتاه و ساده، همراه با يك عكس‌العمل طبيعي بهتر از يك سخنراني طولاني، درك و به خاطر سپرده ميشود. به جاي ادامه گفتگو در مورد مسئوليت، ارزش پول و اصول اخلاق، وضعيت را براي كودك روشن كنيد: «يا همين حالا از دوچرخه‌سواري دست مي‌كشي، يا يك هفته حق سوار شدن نداري.»
۵- احساستان را به كودك بگوييد
بدون آن كه به‌طور مستقيم از كودك انتقاد كنيد، به او بگوييد كه در مورد اعمال و رفتارش چه احساسي داريد. براي مثال، «به خاطر اين كه خودت توالت رو تميز نمي‌كني، واقعا ناراحتم.» يا، «وقتي به موقع خونه نمي‌آي واقعا نگران مي‌شم». اگر از جملاتي استفاده كنيد كه به جاي كودك به خودتان اشاره كند، مي‌توانيد از انتقاد، سرزنش يا حمله كردن به كودك بپرهيزيد، همچنان احساسات را به‌طور موثري بيان كنيد.
چگونه از روشهاي كسب آرامش استفاده كنيم (يا چگونه خونسرد باشيم)
افزاد بالغ دوران كودكي را به عنوان يك دوره خالي از تشويش به ياد مي‌آورند. دوره‌اي خالي از مسئوليت، نگراني يا مشكل. ولي كودكان دنيار امروز از جهات گوناگوني تحت فشارهاي سختي قرار دارند. آنها مجبورند چيزهاي متفاوتي نظير خواندن و حساب كردن را حتي قبل از ورود به دبستان بياموزند. كودكان مي‌دانند كه از آنها انتظار مي‌رود تا دبيرستان را تمام كنند و وارد دانشگاه شوند. آنها اغلب مجبورند تنش‌هاي طلاق، اشتغال والدين، نگراني‌هاي روزانه، يا ساعت‌هاي تنهايي در خانه را تحمل كنند. خطر جنگ هسته‌اي، ربوده شدن توسط دزدان بچه و قتل، توسط والدين و اطرافيان به كودكان ابراز مي‌شوند.
تنش‌هاي دنياي كودكان ممكن است به صورت نشانه‌هاي فيزيكي نظير بي‌خوابي، سردرد ناشي از فشار عصبي، خيس كردن رختخواب در شب، يا ناراحتي‌هاي گوارشي عصبي خودنمايي كنند. يا ممكن است به صورت تظاهرات احساسي نظير عصبانيت، پس زدن و ترس مشخص شوند. اين تظاهرات را مي‌توان به عنوان يك مشكل تربيتي تفسير كرد. به عنوان يك پدر يا مادر مي‌توانيد روشهاي كنترل تنش را بياموزيد. اين روش‌ها به شما و كودك كمك مي‌كنند تا بر اضطراب چيره شويد.
ما به والدين و كودكان راه‌هاي حفظ آرامش را مي‌آموزيم و از طريق تجربه شخصي و حرفهاي مي‌دانيم كه آموزش روشهاي كاهش تنش، در زندگي شما و كودكتان تغييرات مطلوبي ايجاد خواهد كرد. آموختن اين روش‌ها به تمرين نياز دارد، پس براي آموختن آنها زمان صرف كنيد. مطمئن باشيد كه به زحمتش مي‌ارزد. برنامه ما و متن‌هايي را كه در آخر اين بخش پيشنهاد شده‌اند، امتحان كنيد. به دستوراتي كه دكتر چارلز استروبل براي والدين و كودكان طراحي كرده است، توجه كنيد.
۱- واكنش‌هاي تنش را تشخيص دهيد. مايكل هر روز پس از مدرسه دچار سردرد ميشود. شري به خاطر چيزهاي بي‌اهميت عصباني ميشود. جان هر روز صبح با دل درد از خواب بيدار ميشود. اَمي به سختي به خواب مي‌رود. اگر همه اين مشكلات را نشانه‌هاي اضطراب و شرايط تنش‌زا بدانيم، حدس خوبي زده‌ايم.
فهرست زير مي‌تواند به شما كمك كند تا برخي از تظاهرات فيزيولوژيك و رفتاري تنش‌زا را تشخيص دهيد. به خاطر داشته باشيد كه اين نشانه‌ها مي‌توانند ناشي از مشكلات جسمي باشند، بنابراين، قبل از آن كه يك نشانه پايا را به عنوان يك اثر فيزيولوژيك تصور كنيد، آن را با پزشكتان در ميان بگذاريد. گاهي از اين نشانه‌ها براي كسب توجه يا در رفتن از زير بار تكاليف استفاده ميشود.
منبع:مركز مشاوره-مشاور كودك خوب :روش صحبت با كودك
:: ات مرتبط:
:: برچسب‌ها:
خبرنامه پیامکی 
