روانشناسي نوين

بچه هاي باهوش پرورش دهيد!

وقتي بچه ها در ورزش شركت مي كنند و يا ساير فعاليت جسمي منظم را انجام مي دهند، نه تنها بدن آنها سالم و متناسب مي شود، بلكه همچنين از انها انسان باهوشي مي سازد. تمرين و ورزش تاثيرات خوبي بر روي مغز دارد، و نه تنها براي بزرگسالان اين امر صحت دارد، بلكه براي بچه ها هم مفيد و حتي مهم تر مي باشد. فيل تام پروسكي، استاد علم ورزش در دانشگاه گرجستان بر اين باور است كه ورزش و تمرين، تاثيري بلند مدت بر روي مغز هايي دارد كه در حال رشد هستند”.

موارد زير مربوط به مزاياي تمرين و ورزش و نحوه كمك كردن آن در باهوش شدن بچه ها مي باشد.

ورزش كردن جريان خون در مغز را افزايش مي دهد. خون اكسيژن و گلوكز را به قسمت هايي از مغز مي رساند كه براي افزايش هوشياري و تمركز ذهني اهميت دارند. به همين دليل، ورزش كردن كمك مي كند تا توانايي يادگيري بچه ها افزايش يابد. يك مطالعه در آزمايشگاه دانشگاه كلمبيا در سال 2007 انجام شده است و بيانگر اين مي باشد كه يك رژيم ورزشي سه ماهه مي تواند جريان خون را براي بخش هايي از مغز كه مربوط به حاظفه و يادگيري مي باشد را تا 30 درصد افزايش دهد.
به عقيده محققان آمريكايي، ورزش سلولهاي مغزي جديد را در بخشي از مغز مي سازد كه به شكنج دندانه دار معروف است ، جايي كه با حافظه و از دست دادن حافظه در ارتباط مي باشد. جان ريتي، استاد روان پزشكي در دانشگاه پزشكي هاروارد ، بر اين عقيده است كه ورزش همچنين عوامل رشد عصب را تحريك مي كند. وي بيان مي دارد: من اين عامل را اعجازي براي مغز مي نامم. افرادي كه ورزش مناسب و منظمي را دارند، حافظه كوتاه مدتشان تقويت مي شود، واكنش سريع تري را در زمان دارند و از سطح بالاي خلاقيت بهره مندند.
همچنين جان ريتي بر اين عقيده هست كه ، ورزش سطح عامل نورو تروفيك ناشي از مغز يا BDNF را بالاتر مي برد. BDNF عاملي است كه باعث مي شود سلول هاي عصبي گسترده تر شوند، به يكديگر وصل شده و با يكديگر از طرق جديدي ارتباط برقرار كنند، كه اين عمر منجر به آماده تر شدن كودك براي يادگيري و ظرفيت دانش بالاتر مي شود.
روانشناسان در دانشگاه ايلي نويز در اوربان – جامپگن مطالعه كردند كه ورزش به چه نحوي بر شكل واقعي و عملكرد مغز كودكان تاثير مي گذارد. آنها به اين نتيجه رسيدند كه كودكان با وضعيت فيزيكي مناسب در چالش هاي ادراكي و شناختي داراي امتياز بالاتري بوده است و MRI كودكان نشانگر عقده هاي پايه مغزي بزرگتري بوده است، كه اين عامل بخش كليدي مغز بوده و بر حفظ توجه و كنترل اجرائي تاثير دارد، و به عبارت ديگر اين عضور بر توانايي هماهنگ كردن اقدامات و تفكرات پيچيده تاثير گذار مي باشد.
يك مطالعه ديگري توسط همين موسسه به اين نتيجه رسيده است كه كودكان با وضعيت جسمي مناسب هيپو كامپ بزرگتري دارند. در انجام تفكرات و فعاليت هاي ذهني پيچيده، نواحي هيپو كامپ و عقده هاي پايه در ساختار مغزي و عملكرد آن دخالت مي كنند.
ورش كردن توانايي يادگيري كودكان شما را بالا مي برد. در مطالعه سال 2007، محققان آلماني به اين نتيجه رسيدند كه بعد از ورزش، سرعت توانايي يادگيري لغات افراد 20 درصد بيشتر از قبل از انجام ورزش مي باشد.
ورزش كردن به خلاقيت كمك مي كند. موارد آزمايشي سال 2007 به اين نتيجه رسيده بود كه يك دوره 35 دقيقه اي ورزش با ترميل، انعطاف پذيري شناختي و ادراكي كودك، توانايي مغز به تغيير فكر و ايجاد خلاقيت و تفكرات مبتكرانه را بهبود مي بخشد.
فعاليت هايي كه شامل تعادل و پرش مي باشد، همانند طناب پرش، منجر به تقويت سيستم دهليزي مي شود و در نهايت به اگاهي فضايي و هوشياري ذهني مي انجامد. اين عامل منجر به ايجاد چارچوبي براي يادگيري و ديگر مهارت هاي آكادميك در كودك مي شود.
بر اساس اكثر مطالعات صورت گرفته، استرس بر توانايي ذهن كودك تاثير منفي دارد. ورزش با درگير كردن ذهن در هوموستاز (خود پايداري) منجر به كاهش استرس شده و همچنين عامل توازن در سيستم هاي اندام، الكتريكي وشيميايي بدن مي شود. تاثير آن همانند تجويز داروي ضد افسردگي مي باشد.
مطالعات صورت گرفته در دانشگاه ايلي نويز بيانگر يك رابطه قوي ما بين امتياز تناسب اندام و موفقيت علمي و آكادميك در بين كودكان در مدرسه ابتدايي بوده است.
يك مطالعه صورت گرفته توسط موسسه آپن هيمر بيانگر اين بوده است كه كودكاني كه در ورزشهاي سازمان دهي شده شركت مي كنند، اعتماد ، كار گروهي و رهبري را ياد مي گيرند. هشتاد و يك درصد از زناني كه مسئوليت هاي اجرايي دارند در فعاليت هاي اروبيك شركت مي كرده اند.
يك مطالعه كه در سوئد صورت گرفته بود، بيان مي دارد كه سازگاري قلبي- عروقي ، با شناخت در دوران بزرگسالي داراي ارتباط است. اين مطالعه فرض مي كند كه تمرينات اروبيك و هوازي ، عامل ها و پروتئين هاي رشد خاصي را توليد مي كند كه منجر به تهييج و تحرك مغز مي گردد.
ورزش منجر به تقويت قدرت، انعطاف پذيري و استقامت كودك شما مي گردد. اين امر به كودك شما اعتماد به نفس ميدهد تا در چالش ها و مبارزات فيزيكي مربوط به دوران كودكي، همانند توانايي گرفتن اتوبوس مدرسه، حمل كتاب هاي سنگين و خم شدن به منظور بستن كفش خود، شركت كند.
در زير نكات مربوط به فعال كردن بچه ها بيان شده است:

با فعال بودن، براي كودك خود الگويي باشيد. پياده روي، دو، دوچرخه سواري يا ورزش كردن را به دفعات زياد انجام دهيد. استر ون اسلويجس از دانشگاه كمبريج از پزشكي باليني، كه مطالعه اي در اين زمينه انجام داده است، بر اين باور است كه والدين از سه طريق بر روي كودكان تاثير مي گذارند – از طريق ايفاي نقش الگوها، ازطريق كمك به آنها براي فعال بودن و از طريق فعال بودن همراه با آن ها.
داشتن شرايط جسمي مناسب را يك اولويت در محيط خانه قرار دهيد. براي تماشاي تلويزيون، انجام بازي هاي ويدئويي و اينترنت محدوديت قرار دهيد.
سرگرمي هاي تناسب اندام ايجاد كنيد. با كودك خود در بازي هاي تفريحي يا بازي هايي كه كودك شما دوست دارد ، مشاركت كنيد. همچنين، براي انجام ورزش هاي محلي و سنتي براي بچه خود محدوديت قائل نشويد.
كودك خود را تشويق به پياده روي كنيد. در صورتي كه شما و كودك شما به جايي مي رويد و مي توانيد به صورت پياده به آن محل برويد، از ماشين استفاده نكنيد. دنبال فرصت هايي براي پياده روي باشيد، به دنبال مكان هايي براي پياده روي باشيد همانند تفرج گاه ها، و همچنين از پله هاي صعودي و پياده روي استفاده نماييد. عضلات بچه هاي خود را با پياده روي تقويت كنيد. كودك خود را به گونه اي تربيت كنيد كه از پياده روي استفاده كند و اين كار را دوست داشته باشد. اين كار در طول زندگي كودكتان براي وي مفيد و سودمند خواهد بود.
كودك خود را به دو تشويق كنيد. شادي و خوشحالي ناشي از پياده روي آرام را به وي ياد دهيد. همراه با كودك خود بدويد يا به همراه دوستان و بستگان ، اين كار را به فعاليت اجتماعي تبديل كنيد.
كودك خود را تشويق نماييد تا از چرخ ها استفاده نمايد. چرخ هاي ماشين منظور ما نمي باشد، ولي دوچرخه ها، اسكوتر، رولر بلدز يا تخته اسكيت استفاده كنيد ( مطمئن شويد كه آنها داراي حفاظت كامل ، همانند كلاه ايمني، پد (محافظ) آرنج و شلوار بلند باشند). در روز تولد بعدي كودكتان، يكي از اين موارد را به جاي بازي هاي ويدوئي ديگر به وي هديه دهيد.
بچه خود را تشويق به رقص و حركات موزون كنيد. رقص يكي ديگر از فعاليت هايي است كه نسبت به ورزش هاي مرسوم و رايج، كودك از آن لذت بيشتري مي برد.
تشويق كنيد كه در بعضي از رقابت ها شركت كند. اگر كودك شما اعضاي خانواده ديگر يا دوستان ديگري دارد، آنها را به روشي رقيب هم كنيد كه سرگرم كننده بوده و با هم رقابت كنند. براي مثال، مسابقه دو وجود دارد ( براي كودكي كه سن كمتري دارد، فاصله كمتري تعيين كنيد)، ولي شما مي توانيد به فكر بازي هاي خلاق ديگري باشيد ، همانند مواردي كه آنها مي توانند پرش ، طناب بازي و … را انجام دهند.
به طور منظم براي گردش بيرون برويد. يك پياده روي انجام دهيد. يك پارك در نزديكي خانه خود پيدا كنيد. از بيرون لذت ببريد. يادتان باشد كه يك توپ يا فريز بي با خودتان بياوريد.
در مورد يك زندگي فعال بيش از حد سخت گير نباشيد. اگر چه يك نظم مرتبط در مورد فعاليت ها بهترين مورد است، ولي كامل بودن هدف شما نيست. زماني كه بچه شما يك روز شلوغ و خسته كننده اي داشته باشد، سعي كنيد او را به انجام بهترين فعاليتي كه مي تواند انجام دهد، مجبور كنيد، ولي در صورتي كه اين كار امكان پذير نباشد، برنامه هاي طولاني را براي روزهايي برنامه ريزي كنيد كه وقت و زمان بيشتري داشته باشيد.
والدين بچه ها بايد در بازي هايي همانند فوتبال، مواظب بچه ها باشند. دكتر رابرت كانتو، رئيس دپارتمان جراحي در بيمارستان امرسون و رئيس مشترك مركز مطالعه تراماتيك ان سفالو پاتي در بخش پزشكي دانشگاه بوستون ، بر اين عقيده است كه كودكان زير 14 سال نبايد در ورزش هاي درگيرانه و داراي برخورد شركت كنند. نوجواناني كه در بازي هاي داراي برخورد شركت مي كنند، اغلب داراي شرايط براي نشان دادن علائم انسفاپولوتي مزمن يا CTE بعد از برخورد داشتن هستند، كه يك بيماري هست كه بر عملكرد ذهن تاثير منفي دارد و از طريق ضربه هايي كه بر سر وارد مي شود، ايجاد مي شود. علائم شامل تغييرات شخصيتي، از دست دادن حافظه ، افسردگي و حتي جنون و ديوانگي مي باشند.
منبع:مشاوره-آنلاين.com - روانشناسي كودك و نوجوان - تاثير ورزش بر روي مغز كودكان

بسياري از افرادي كه به مراكز مشاوره ما مراجعه مي‌كنند يا از طريق مشاوره تلفني با مشاوران مورد نظر خود ارتباط برقرار مي‌كنند از افسردگي و دلمردگي خود در زندگي به عنوان يكي از مهمترين مشكلات شان ياد مي كند.

در اين مقاله به بررسي علل دلمردگي و نيز راهكارهاي بسيار مهم از جنبه هاي گوناگون براي كاهش اين مهم در زندگي مي پردازيم.

آيا تا به حال بهترين روش براي درمان دلمردگي را در نظر گرفته ايد؟
دلمردگي نه تنها كيفيت زندگي شما را كاهش مي دهد، بلكه زندگي افرادي را كه با شما زندگي مي كنند را مختل مي كند و همچنين بر جامعه اي كه در آن قرار دارند تاثير مي گذارد.

اما شما بايد بدانيد كه با بسياري از روش هاي موثر براي درمان دلمردگي، اين مسئله دوامي ندارد.

جلسات روان درماني، درمان دارويي و تغيير شيوه زندگي مي تواند روش هاي درمان دلمردگي باشد كه با توجه به شرايط فرد متفاوت باشد.

هنگامي كه شما دلمرده هستيد، احساس مي كنيد كه هرگز از اين سايه تاريك بيرون نخواهيد آمد.

با اين حال، شما بايد بدانيد كه سخت ترين و شديد ترين دلمردگي مي تواند درمان شود.

بنابراين اگر دلمردگي يك عامل است كه شما را در زندگي با سختي هاي زيادي مواجه مي كند، بدون شك، به دنبال كمك برويد.

دانستن در مورد گزينه هاي درمان دلمردگي به شما كمك خواهد كرد كه انتخاب بهتر براي دلمردگي خود را پيدا كنيد.

از جلسات مشاوره اي تا روان درماني، درمان دارويي، درمان دلمردگي غير دارويي به تغيير شيوه زندگي، درمان هاي موثر اي وجود دارد كه مي توانيد از هر يك از آنها يا تركيبي از آنها براي كنار آمدن با اين مشكل براي به دست آوردن شادي و اميد دوباره استفاده كنيد.

احساس دلمردگي داري؟ بهترين راه درمان دلمردگي
احساس دلمردگي داري؟ بهترين راه درمان دلمردگي

بهترين راه براي درمان دلمردگي چيست؟
درست همانطور كه دو نفر دلمردگي را به همان شيوه درمان نمي كنند، هيچ راهي براي درمان دلمردگي مشابه براي همه وجود ندارد.

يك روش پاسخي به شخص ممكن است به شخص ديگري پاسخ ندهد.

حقيقت اين است كه بهترين راه براي درمان دلمردگي اين است كه از راه هاي موجود آگاهي داشته باشيد و آنها را با توجه به نيازهاي فردي مورد استفاده قرار دهيد.

بهترين راه براي درمان دلمردگي
همانطور كه مي توانيد در مورد دلمردگي خود بدانيد.

مهم اين است كه مشخص شود علائم و نشانه هاي دلمردگي شما به علت بيماري زمينه اي است.

اگر اين درست است، بهتر است ابتدا آن را درمان كنيد.

عامل اصلي بعدي، شدت دلمردگي است، بيشتر از ميزان آن، بيشتر به درمان قوي تر نياز خواهيد داشت.

پيدا كردن راه درست براي درمان دلمردگي زمان گير است.

ممكن است زمان كمي براي پيدا كردن بهترين و موثر ترين راه براي درمان دلمردگي خود داشته باشيد و براي دريافت آن بايد يك آزمايش و خطا داشته باشيد.

به عنوان مثال، اگر شما به جلسات مشاوره نياز داريد، ممكن است چند روانشناس را ببينيد تا بتوانيد كسي را پيدا كنيد كه بتوانيد با او بهتر شويد.

يا ممكن است داروهاي ضد دلمردگي را امتحان كنيد يا فقط نيم ساعت به طور روزانه بخوابيد تا متوجه شويد كه به آن نياز نداريد.

نگاهي دقيق تر به اين تغييرات داشته باشيد و از آنها محافظت كنيد.

منبع: سارا نظري مركز مشاوره و روانشناسي آنلاين مشاورانه - احساس دلمردگي داري؟ بهترين راه درمان دلمردگي

افسردگي يكي از شايع ترين اختلالات تهديد كننده سلامت رواني در كشور و يكي از جدي ترين دغدغه هاي سلامت است كه ذهن ما را درگير كرده است. تضاد انجاست كه اين اختلال يكي از درمان پذيرترين اختلالات به وسيله روان درماني و يا دارودرماني مي باشد. هنوز هم حداقل يك سوم افراد مبتلا به افسردگي به سختي درجستجوي كمك براي درمان يا تشخيص درست هستند.

براساس برآوردها حدود 10تا 15 درصد از كودكان و نوجوانان در هر برهه زماني افسرده اند. تحقيقات نشان مي دهد كه از هر چهار نوجوان يك نفر در طول دوران متوسطه در آغاز چهارده سالگي يك رويداد مهم افسردگي را تجربه كرده است. اين رويدادها معمولاً در صورت عدم درمان ماه‌ها به طول مي انجامد. ضمن آنكه كه اين مسئله مهم احتمالاً بدون درمان نيز فروكش كند و اين دسته از نوجوانان در معرض خطر بالاتري از خودكشي به عنوان يكي از علل اصلي مرگ مير در نوجوانان قرار مي گيرند.

بعلاوه در طول رويداد درمان نشده افسردگي عمده نوجوانان احتمال بيشتري دچار اعتياد به مواد مخدر يا كناره گيري از فعاليت هاي عادي خود و گروه هاي اجتماعي شوند. لذا حتي در صورت كاهش رويداد افسرده كننده اين قبيل مسائل مخرب ممكن است همچنان ادامه يابند. نوع ميانه افسردگي يا به اصطلاح افسرده خويي در كودكان سن ابتدايي به سختي قابل تشخيص است. با اين وجود اين شكل از افسردگي واقعاً بسيار با دوام هستند. رويدادهاي معمولي چندين سال و اغلب بيشتر طول مي كشند. بسياري از بزرگسالان افسرده همان احساسات غمگيني، بي انگيزگي يا خودبيزاري از خود را در كودكي و يا نوجواني در بزرگسالي نيز در پيش مي گيرند.

اگرچه در كودكان خصوصيات عادي بزرگسالي ممكن است وجود داشته باشد با اين حال آنها به احتمال بيشتري نشانه هاي از عارضه هاي جسماني، گوشه گيري، رفتار ضداجتماعي، رفتارهاي چسبنده، كابوس ها و احساس خستگي را از خود نشان دهند. بله، بسياري از اين ويژگي ها در بين كودكان غيرافسرده متداول است. اما معمولاً زودگذر و حدود چهار تا شش هفته دوام مي يابد. در صورت تداوم اين نشانه ها ظرف دو ماه و عدم واكنش به مداخلات معقول والدين جاي نگراني است، از آنجايي كه به نظرمي رسد به جاي محدود كردن تنها يك جنبه تمام زندگي كودك را درگير كند.

براي مطالعه بيشتر:

علائم مهم افسردگي در نوجوان

نكاتي براي والدين نوجوان افسرده

ما به افسردگي عمده و افسرده خويي به عنوان دو شكل اصلي افسردگي اشاره مي كنيم. به طور بسيار مختصر برخي از نشانه ها در هر دو مشترك اما نسبت به قبل شدت بيشتري دارند. در بزرگسالان خلق افسرده، بي علاقگي يا لذت از فعاليت ها، بي اشتهايي يا پرخوري، پرخوابي يا بيخوابي، بي انرژي بودن يا عدم اعتماد به نفس، ترديد، نااميدي، مشكل در تمركز و افكار خودكشي يا اقدام به خودكشي علائم افسردگي هستند. افراد به ندرت همه اين علائم را با هم دارند.

ما معمولاً انتظار چهار ماه يا بيشتر را داريم كه باز هم شدت و استمرار تعيين كننده هاي تشخيصي مهمي هستند. نوجوانان نشانه هاي بزرگسال گونه بيشتري نشان مي دهند اما گوشه گيري شديد بسيار حائز اهميت است. در دوران كودكي پسران ممكن است ميزان بالاتري از افسردگي را در مقايسه با دختران داشته باشند كه آن اغلب به دليل تعدد برون ريزي هيجاني پسران افسرده ناديده گرفته شده و درنتيجه افسردگي ريشه يابي نمي شود.

افسردگي در دختران نوجوان مانند زنان با نسبتي حدود دوتا سه برابر مردان با همان نوع تفوق گسترش مي يابد. برخلاف باورهاي عامه تحقيقات ارتباط تغييرات هورموني و شيوع آن در نوجواني را نمي پذيرند. در واقع، به نظر مي رسد درست مانند زنان بزرگسال آزار جنسي و تجارب ناشي از تبعيض نژادي دلايل مهم تري باشند. دلايل اصلي افسردگي در كودكان، ناسازگاري والدين (با و بدون طلاق)، افسردگي مادر (دراثر تعامل زياد مادر با فرزند)، مهارت هاي اجتماعي ضعيف و بدبيني هستند. والديني كه از هم جدا شده اند و باز هم مشاجره مي كنند بالاترين نرخ كودكاني افسرده را دارند (حدود18درصد).

با توجه به افسردگي در مادران احتمال نشانه هاي تحريك پذيري، انتقادگري، بدبيني جنون آميز اهميت زيادي مي يابد. همچنين، عوامل محيطي مرتبط با افسردگي مادران (مسائل مالي يا زناشويي) نيز ارتباط مستقيمي با كودكان دارد. به احتمال بيشتري كودكان افسرده داراي مهارت هاي اجتماعي ضعيف، دوستان كمتر و به راحتي رهاكردن (در ارتباط با موقعيت هاي واجد عملكرد تحصيلي ضعيف و عدم موفقيت در فعاليت ها) شوند. اما شما بايد بين كودك تنهايي كه به دليل خجالتي بودن تمايل به گذراندن زمان بيشتري در تنهايي است تمايز قائل شويد.

چه كار كنيم؟ در صورت نگراني با معلمان و متخصص اطفال مشورت كنيد (اما، هر دوي اين گروه حرفه اي طلايه دار نياز به آموزش بيشتر در تشخيص افسردگي دارند). درصورت وجود نگراني شديد،آنگاه از متخصصان سلامت روان داراي تخصص كار با كودكان كمك بگيريد (از همه مهمتر والدينبه دليل تمايل به تشخيص سطح پايين مشكلات در كودكان كم سن تر تابع بينش و تواناييآنها در اين زمينه هستند).

در صورت وجود اختلافات زناشويي به زوج درمان گر (درخواست فرزندپروري مشاركتي در صورت طلاق) مراجعه كنيد. اگر هر دوي والدين افسرده باشند آنگاه ممكن است هر يك نياز به درمان فردي داشته باشند. گروه درماني براي كودكان اثر خاصي بر كودكان داراي مهارت هاي اجتماعي ناكارآمد دارد. به ويژه، خانواده درماني نيز بر كودكان بزرگتر يا نوجوانان بسيار مؤثر است. افسردگي در بين خانواده ها نسل به نسل مي چرخد و ممكن است زمينه بيولوژيكي داشته باشد. داروهاي ضدافسردگي اهميت خاصي در اين موارد دارند و حتي در صورت وجود دلايل اساساً روانشناختي بسيار اهميت مي يابند زيرا آنها باعث مي شوند كودك با بهره مندي از ديگر مداخلات به سطوح كاركردي مورد نياز دست يابد. از آنجايي كه كودكان و نوجوانان در مقايسه با بزرگسالان واكنش كمتر مثبتي به معالجات درماني افسردگي نشان مي دهند، منتفع شدن از يك روانپزشك كودك متخصص روان داروشناسي كمك بسيار بزرگي است.

منبع:ساينس ديلي - روانشناسي كودك و نوجوان - افسردگي در كودكان و نوجوانان